późnogotycka rzeźba przedstawiająca św. Katarzynę Aleksandryjską; drewniana, polichromowana, złocona; święta przedstawiona w pozycji stojącej; włosy postaci długie, kręcone, na głowie korona; prawą ręką wsparta na mieczu, w lewej trzyma otwartą księgę; ubrana w długą, opadającą w załamujących się fałdach szatę (płaszcz) z szerokimi rękawami; wysokość figury: około 70 cm. Rzeźba zaginęła (została ukradziona?) z kościoła par. pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Misa chrzcielna – okrągła z wysokim wrębem i dość szerokim, płaskim kołnierzem. Lustro dekorowane wypukłym reliefem z Madonną z Dzieciątkiem, stojącą na tle płomienistej mandorli. Ponad głową Marii unoszą się dwa anioły trzymające koronę. Szczegóły przedstawienia nieczytelne ze względu na niestaranność wykonania. Scenę otacza okrąg perełek i półwałek. Wokół rozmieszczony napis wykonany ozdobną majuskułą. Litery wypukłe, częściowo zatarte. Inskrypcja
Chrystus Zmartwychwstały – rzeźba pełna, drewniana, polichromowana, złocona, wykonana pod koniec XVI w. Chrystus przedstawiony jako stojący w całej postaci. Na ramiona narzucony płaszcz. Biodra przepasane perizonium, którego koniec spływa do stóp. Na głowie korona, włosy do ramion, na twarzy zarost – broda. Prawa ręka postaci trzymająca drzewce chorągwi dorobiona wtórnie. Wysokość rzeźby około 130 cm.Rzeźba zaginęła (została ukradziona?) z kościoła par. pw. Nawiedzenia Najświętszej
W 1283 r. na mocy przywileju lokacyjnego wystawionego przez margrabiego Miśni Henryka Dostojnego Lubsko otrzymało prawa miejskie, które usankcjonowały funkcjonowanie istniejącego już od dłuższego czasu ośrodka, rozwiniętego pod względem przestrzennym i ekonomicznym. Pierwsze wzmianki o władzach miejskich pochodzą z początku XIV wieku[1] a od 1393 roku w Lubsku był burmistrz. Ratusz określony jako „pretorium ” wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1456 roku, w liście biskupa miśnieńskiego Kacpra[2], co dało podstawy do formułowania twierdzeń, że obecną
Ratusz w Lubsku zachował się do dnia dzisiejszego w renesansowej formie architektonicznej czytelnej zarówno w jego bryle jak i konstrukcji ( kolebkowo-krzyżowe sklepienia, drzwi kute z żelaza z 1582 roku). W związku z planowanym remontem elewacji zadecydowano o konieczności wykonania badań architektonicznych i konserwatorskich, które miały dać odpowiedź na pytanie
Mimo położenia miasta nad rzeką Lubszą, już w XIII w. istniał system obronny składający się z wałów ziemnych, palisady, fosy i drewnianych bram, o czym wspomina przywilej z 1283r. W obręb tych umocnień włączony był także zamek. W XIV w. poszerzając obszar fortyfikacji, zmieniono drewnianą palisadę na mur z kamienia
Podobnie jak w wielu innych miastach łużyckich kościół usytuowany jest na rynku. Późnoromańska bazylika z kostki granitowej stała tutaj już od połowy XIII wieku. Z tamtego czasu pochodzą fragmenty murów południowej nawy oraz dolna część szerokiej wieży z granitowym, uformowanym uskokowo portalem, do połowy pogrążonym w gruncie narosłego w ciągu
Genezę miasta należy wiązać z targiem bez grodu. Analiza warunków fizjograficznych i planu miasta zdaje się wskazywać lokalizację osady targowej w rejonie obecnego rynku oraz terenu zamkniętego ulicami Kopernika i Popławskiego. Osada nad Lubszą rozwijała się jako miejsce etapowe handlu tranzytowego, głównie jednak jako punkt obsługi lokalnego rynku. W pierwszej połowie XIII wieku Lubsko poddane zostało reformie przestrzennej, w wyniku której otrzymało istniejące do dziś rozplanowanie
Zamek wraz z parkiem krajobrazowym położony jest w północno-zachodniej części starego miasta. Granicę wschodnią założenia wyznacza ulica Zamkowa, natomiast od zachodu i północy, odnogi rzeki Lubszy. Główny wjazd do zamku, ulokowanego na niewielkim wzniesieniu, prowadzi od strony wschodniej przez przejazd w budynku bramnym. Założenie zamkowo-parkowe jest użytkowane przez Dom Pomocy
W związku z pracami remontowymi prowadzonymi przy elewacjach renesansowego ratusza w Lubsku dr Andrzej Legendziewicz z Politechniki Wrocławskiej przeprowadził badania architektoniczne zabytku. Potwierdziły one renesansową genezę ratusza, który wzniesiony został w latach 1580-82 przez włoskiego budowniczego Antonio Albertiego. Badacz określił też pozostałe fazy budowy: faza II ( barok- XVIII w?), faza
