Ukończono prace w obrębie zachodniego odcinka zabytkowych murów miejskich zlokalizowanych w północnej części starego miasta przy ul. Słonecznej w Krośnie Odrzańskim.
 Do dnia dzisiejszego zachowały się resztki obwarowań w postaci fragmentu muru północnego odcinka z reliktami baszty, o których wyglądzie i przebiegu informują źródła ikonograficzne oraz kartograficzne. Relikty murów i baszty zbudowane są z kamienia polnego i cegły w układzie gotyckim, wiązanych zaprawą wapienną. Partie zrekonstruowane w 1965 r. wymurowano na zaprawie wapienno-cementowej. Średniowieczne umocnienia Krosna Odrzańskiego powstały w XIII w. i zostały przekształcone kolejno w XV w. (wprowadzono bramy), XVI w. oraz XVII w (w związku z realizacją przez Szwedów systemu fortyfikacji w trakcie wojny 30-letniej). W paśmie murów pierwotnie było rozmieszczonych kilkanaście prostokątnych baszt łupinowych, wysuniętych na zewnątrz, otwartych od strony wewnętrznej, Rozmieszczone były one w ciągu murów nierównomiernie, szczególnie licznie występując w południowo- zachodniej i wschodniej partii murów. Po wojnie 30-letniej ranga umocnień utraciła swe pierwotne znaczenie, wiec zaprzestano je remontować. Większa część murów obronnych, baszt i bram miejskich uległa rozbiórkom także w XIX w. Zachowany do dnia dzisiejszego fragment przetrwał, ze względu na wykorzystanie jego lica w trakcie wznoszenia budynków mieszkalnych. Ocalał również kilkumetrowy odcinek muru w obrębie zamku, wykorzystany w czasie rozbudowy warowni w XVI w.
 Zakres dotychczas przeprowadzonych zakres obejmował usunięcie roślinności porastającej koronę i lico, oczyszczenie lica metodą ścierno- strumieniową, uzupełnienie brakujących kamieni i cegieł za pomocą materiału budowlanego (w tym odzyskanego) nawiązującego do istniejącego pod względem formatu, faktury i kolorystyki. Naprawiane lico zostało wzmocnione preparatem na bazie estrów kwasu krzemowego. Wykonano również prace polegające na wypełnieniu szczelin i rys w jego konstrukcji za pomocą zaprawy mineralnej. Przemurowana również została korona murów na elastycznej izolacji szlamowej, którą nakryto czapą ceglaną  z jednej warstwy cegły. Powyższe działania były prowadzone pod nadzorem osoby posiadającej kwalifikacje zawodowe w zakresie konserwacji i restauracji zabytków.
 Celem inwestycji jest zabezpieczenie zabytku przed dalszą degradacją, negatywnym skutkiem oddziaływania niszczących czynników wewnętrznych i zewnętrznych (m.in. wadliwie wykonanych w 2 poł. XX w. wtórnych uzupełnień z cegły dziurawki układanej na zaprawie cementowej)  oraz poprawa jego estetyki.