Na zlecenie Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków przeprowadzono badania architektoniczne danego kościoła ewangelickiego w Bieczu. Wiążą się one z rozpoznaniem zabytku przed planowanym remontem. W tym roku Pan prof. Ulrich Schaaf i Pan dr Maciej Prarat skoncentrowali się na więźbie dachowej, dopełniając rozpoznanie ustroju ścian i wewnętrznej konstrukcji empor, w trakcie ubiegłorocznych badań.
Kościół w Bieczu wzniesiono w 1719 r. na planie krzyża greckiego i nakryto wysokim wielopołaciowym dachem namiotowym z latarnią z baniastym hemem. Ściany wykonano w konstrukcji drewnianej szkieletowej z wypełnieniem ceglanym i oblicowano od zewnętrz cegłą, co ustalono podczas ubiegłorocznych badań. Wewnętrzna konstrukcja nośna, która wraz ze ścianami obwodowymi dźwiga więźbę dachową nad korpusem kościoła, to szkielet centralnego oktogonu dwukondygnacyjnych empor, wpisany w plan krzyża greckiego z absydą. Układ ten stanowi interesujące połączenie dwóch planów centralnych, co wyróżnia biecką świątynię na tle innych. Okazało się również, że konstrukcja więźby dachowej zachowała się w znacznym zakresie w swojej pierwotnej substancji. Badacze oceniają zastosowane rozwiązania konstrukcyjne jako bardzo nowatorskie jak na początek XVIII w. Jak ustalono z czasu powstania świątyni zachowała się wewnętrzna konstrukcja empor, większość murów obwodowych absydy, duże partie ścian elewacji południowej, część ścian na pozostałym obwodzie oraz więźba dachowa. Twórcą kościoła był architekt Georg Bähr, projektant jednego z najbardziej znaczących barokowych kościołów protestanckich, kościoła Marii Panny w Dreźnie. Badania architektoniczne potwierdziły zachowanie bieckiej świątyni w pierwotnej formie i w znacznym zakresie w pierwotnej substancji. Posłużą właściwemu ukierunkowaniu remontu, z poszanowaniem wartości, które reprezentuje zabytek.