W  dniu 26.10.2012  r. w  siedzibie Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w  Zielonej Górze odbyło  się posiedzenie Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków. Przedmiotem oceny Rady była  m.in.  koncepcja adaptacji budynków pofabrycznych przy  ul.  J.  Dąbrowskiego  14 w  Zielonej Górze do  nowej funkcji Centrum Bioróżnorodności -  Muzeum Przyrodnicze. Zabudowa poprzemysłowa związana jest  z  działalnością fabryki sukna Reinholda Sandera. W  1875  r. fabryka została zaadaptowana na  filię zakładów tekstylnych nowosolskiej rodziny Gruschwitz, specjalizujących  się w  produkcji nici. Po  1939  r. profil produkcji uległ zmianie w  związku z  działaniami wojennymi. Zakłady pod  nowa nazwą OPTA –  RADIO wytwarzały wojskowy sprzęt radiotechniczny. W  1957  r. zabudowania przy  ul.  J.  Dąbrowskiego  14 przejęły Zielonogórskie Zakłady Mierników Elektrycznych, a  następnie Lubuskie Zakłady Aparatów Elektrycznych Lumel Zakład  B. Obecnie budynki są  własnością miasta Zielona Góra. Samorząd opracował koncepcję adaptacji budynków na  cele związane z  działalnością edukacyjną i  naukową -  Centrum Bioróżnorodności -  Muzeum Przyrodnicze. Jednak przedłożona koncepcja zakłada zaadaptowanie dwóch z  trzech budynków znajdujących  się w  ciągu pierzei ulicznej przy  ul.  Dąbrowskiego oraz  wyburzenie jednego z  nich. Wynika to  m.in.  ze  złego stanu zachowania obiektu oraz  wiąże  się z  koniecznością zapewnienia miejsc parkingowych dla  pracowników i  zwiedzających Centrum.
Rada zapoznała  się z  materiałami zebranymi w  sprawie, w  tym z  opinią sporządzoną przez  Narodowy Instytut Dziedzictwa Oddział Terenowy w  Zielonej Górze na  temat wartości zabytkowych budynku pofabrycznego przeznaczonego do  rozbiórki. Prezydent K.  Kaliszuk przybliżył drogę jaką  przeszło miasto w  staraniach o  pozyskanie środków na  zagospodarowanie zabytków, które  ostatecznie zakończyły  się sukcesem. Podkreślił, iż  budynki od  lat pozostają niezużytkowane i  stąd są  one  narażone na  zniszczenie. Pozyskane środki stanowią prawdopodobnie jedyną w  najbliższych latach szansę na  zmianę tego  stanu rzeczy. Znaczenie projektu Centrum Bioróżnorodności –  Muzeum Przyrodniczego dla  Uniwersytetu Zielonogórskiego i  miasta podkreślał również prof.  Cz. Osękowski oraz  J. Kozioł.
Rada wyraziła niezadowolenie, iż  nie  ma  możliwości zagospodarowania wszystkich zachowanych budynków do  nowych funkcji. Jednak ostatecznie, uwzględniając zły stan zachowania budynków i  brak innych perspektyw na  ich  zagospodarowanie, Rada skłoniła  się do  dopuszczenia rozbiórki jednego z  budynków, wskazując jednak  na  rozważenie możliwości pozostawienia jego  części np.  elewacji frontowej lub  jej  fragmentu, co  uczytelniłoby historyczną pierzeję ulicy. W  ten  sposób, uwzględniając wyższość interesu społecznego, Rada dopuściła możliwość rozbiórki budynku. Po  wysłuchaniu wszystkich zebranych członków Rady i  przedstawicieli władz miasta oraz  pozostałych gości uznano, iż  ważny interes społeczny jakim  jest  utworzenie instytucji o  charakterze edukacyjno-naukowym w  części budynków pofabrycznych pozwala na  zaakceptowanie przedstawionej koncepcji.
W  następnej kolejności poddano ocenie wniosek ws.  realizacji placu zabaw przy  ul.  Aleja Niepodległości w  Zielonej Górze, w  ciągu dawnej ulicy. Rada przychyliła  się do  lokalizacji inwestycji, uwzględniając starania miasta na  rzecz „ożywienia” przestrzeni publicznych zielonogórskiej starówki. Jednakże równocześnie uznała, że  należy zmienić formę wygrodzenia placu zabaw oraz  zredukować planowaną ilość urządzeń tak, aby  ograniczyć wielkość wydzielonej przestrzeni, która  w  prezentowanej koncepcji  jest  zdecydowanie za  duża w  skali ulicy.
Rada wypowiedziała  się również w  sprawie wniosku o  zgodę na  zabudowę działki przy  ul.  Długiej w  Żaganiu budynkiem usługowym, uznając formę zaprezentowanej elewacji frontowej za  sprzeczną z  zasadami kształtowania nowej zabudowy na  obszarach objętych ochroną konserwatorską i  z  zasadami ochrony miast historycznych. Rada wyraziła negatywną opinię dotyczącą formy zewnętrznej projektowanego budynku, której  brak  jest  m.in.  symetrii i  osiowości, co  stanowi m.in.  konsekwencję projektowania formy zewnętrznej  w  sposób wynikający jej  podporzadkowania funkcjom wpisanym we  wnętrza. Wskazano na  konieczność ponownego przeanalizowania rozwiązań formalnych.
Poddano również ocenie wizualizację planowanej zabudowy przy  ul.  Daszyńskiego we  Wschowie. Stwierdzono, że  przedstawiony projekt nie  jest  zgodny z  zapisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta. Jednogłośnie oceniono negatywnie propozycje rozwiązań formalnych m.in.  w  zakresie horyzontalnych układów otworów okiennych obcych stylistycznie w  zabudowie miasta.
Rada podjęła temat modernistycznego budynku pochodzącego z  lat  30.  XX  w. znajdującego  się przy  ul.  Mickiewicza w  Słubicach. Obiekt nie  jest  wpisany do  rejestru zabytków, ani  ujęty w  gminnej ewidencji zabytków i  podjęto już  przy nim  działania, które  doprowadziły do  utraty detalu architektonicznego. Rada wyraziła zaniepokojenie faktem coraz  częstszej ingerencji w  budynki pochodzące z  dwudziestolecia międzywojennego, będące często dziełami wybitnych twórców i  stanowiące o  rozwoju myśli architektonicznej w  naszym regionie. Zauważono konieczność podjęcia stosownych działań w  celu ochrony tych  wartościowych obiektów.