Szlachecka siedziba z ok. poł. XVI w., została przebudowana po pożarze w 1737, a w pocz. XIX w., powiększona o nowy człon i wieżę. Od 1945 obiekt stoi nieużytkowany. Pałac, bez wyraźnych cech stylowych, jest murowany, na planie dwóch prostokątów połączonych narożnikowo, z czworoboczną wieżą na styku. W układzie wnętrz oba człony są dwutraktowe, starszy piętrowy, nowszy trzykondygnacyjny, nakryte dachami mansardowymi. W otoczeniu pałacu znajduje się park krajobrazowy.