Zbudowany w XV w., został w 1. poł. XVI w. przekształcony we wnętrzu, a w 1876 gruntownie przebudowany w duchu neogotyku. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z zachowanym w pierwotnej formie, zamkniętym trójbocznie, oskarpowanym prezbiterium, zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu. Nad prezbiterium znajduje się sklepienie sieciowe, nad nawą i zakrystią stropy. Wyposażenie z 1888 jest autorstwa Alfonsa Jaeckela.