Barokowa rezydencja, wzniesiona w 1726 staraniem Samuela Mielęckiego, została w 1910 rozbudowana. Remont kapitalny, przerwany po 1989, jest obecnie etapowo kontynuowany. Pałac składa się z dwu prostopadłościennych członów zestawionych ze sobą krótszymi bokami, barokowego i neobarokowego, piętrowych, nakrytych dachami mansardowymi. Elewacje, frontowa i ogrodowa części barokowej zaakcentowane są na osi pseudoryzalitami i okazałymi wystawkami o wolutowych szczytach. Wejścia z obu stron ujęte są portalami, w fasadzie z herbem Ciołek w polu przyczółka. Część nowszą na styku ze starszą flankują cylindryczne wieże, zwieńczone hełmami z latarniami. Do pałacu przylega park krajobrazowy.

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.