W 1424 wymieniony wśród kościołów diecezji poznańskiej. Obecny, klasycystyczny, został wzniesiony w 1793 na miejscu drewnianego; ok. 1850 przebudowany. Jest murowany, trójnawowy, z poligonalnie zamkniętym prezbiterium skierowanym na południe i wieżą od północy, nakryty dachem dwuspadowym (nawa) i wielospadowym. Wnętrze przekryte stropami, wspartymi przez 18 kolumn międzynawowych. Uważana za cudowną gotycka figurka Matki Bożej, w kon. XVIII w. przeniesiona została z Klenicy do Otynia.

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.