Wzniesiony ok. 1700 dla rodziny von Knobelsdorf, został przebudowany w 1845, a w 1975 poddany gruntownemu remontowi, włącznie z konserwacją polichromii i sztukaterii wnętrz. Od 1989 nieużytkowany pozostaje w zaniedbaniu zagrażającym ruiną. Obiekt jest murowany, na planie podkowy, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachami dwu- i trzyspadowymi. Wnętrza zdobione są sztukateriami, a sufit sali reprezentacyjnej ponadto polichromią z alegorycznymi wyobrażeniami wody, ognia, powietrza i ziemi.

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.