Wzniesiony w XIV w., powiększony o wieżę w 1518, został w latach 1822–1823 gruntowanie przebudowany – zburzono gotyckie prezbiterium, wznosząc na jego miejscu obecną nawę. Od czasów reformacji do 1945 był w rękach ewangelików. Jest przeorientowany, murowany, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium, z wieżą od strony wschodniej. Elewacje zostały ujednolicone w 1823 w duchu klasycyzmu.