Wzniesiony w XVIII w., został w 2. poł. XIX w., przebudowany w duchu neoklasycyzmu i powiększony o skrzydło. Jest murowany, na planie litery L, jednoipółtoratraktowy, piętrowy, nakryty dachami dwuspadowymi. Fasadę akcentuje na osi pseudoryzalit z prostym portykiem, zwieńczonym wystawką ujętą w spływy wolutowe.

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.