Dwór, wzniesiony w kon. XVI w., jako budowla piętrowa, założona na rzucie prostokąta o wymiarach 14 x 22 m., został w XVIII w. przebudowany i powiększony w kierunku zachodnim. Wraz z tym, nowy barokowy kształt otrzymały elewacje. Po 1945 był w użytkowaniu PGR, lecz opuszczony w 70. latach XX w., uległ zrujnowaniu. Zachowały się kamienne ściany obwodowe, w części do wysokości gzymsu wieńczącego. W przestrzennej kompozycji duże znaczenie miała woda, obecna w otaczającej dwór fosie oraz dwóch stawach z wyspami na terenie parku. W otoczeniu znajduję się park z XVII – XIX w., bardzo zaniedbany.
 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.