Zbudowany w latach 1744–1747, został w 1759 spalony przez wojska rosyjskie, a po 10. latach odbudowany. W 1961 obiekt zaadaptowano na salę gimnastyczną. Architektonicznie przypomina dom mieszkalny, bo taki był nakaz pruskich władz. Jest murowany, prostokątny w rzucie, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym z sygnaturką w kalenicy.
 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.