Miasto, położone przy drodze z Polkowic do Kożuchowa, rozwinęło się najpewniej z osady targowej. W 1296 wymienione zostało, jako siedziba okręgu administracyjnego w księstwie głogowskim. Od XV w. Nowe Miasteczko było własnością prywatną zmieniających się rodów rycerskich, a w latach 1645–1773 klasztoru jezuitów w Otyniu. Rzemiosło usługowe, lokalny handel i rolnictwo odgrywały główną rolę w gospodarce miasta. W XIX–XX w. rozwinął się tu niewielki przemysł (tartak, fabryka mebli, zakłady lniarskie, wytwórnia cygar), które wpłynęły na nieznaczny rozwój przestrzenny miasta. Nowe Miasteczko zachowało pierwotne rozplanowanie z XIII w. i harmonijny układ przestrzenny historycznego centrum z kościołem, ratuszem i zwartą zabudową mieszkalną z XVIII–XIX w.
 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.