Średniowieczna świątynia, zniszczona pożarem w 1638, odbudowana po 50. latach, w 1884 została gruntowanie przekształcona w duchu neogotyku. Jest orientowana, murowana, jednonawowa z trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz zakrystią i wieżą po jego bokach. Wnętrze nawy obiegają empory. Korpus nakryty jest wysokim dachem dwuspadowym. Wieżę, o ceglanym licu wieńczy oktagonalny hełm ostrosłupowy.
 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.