Zbudowany w ostatniej ćw. XIX w., mimo wielu remontów (1910, 1923) i powojennych przekształceń, pałac zachował zasadnicze cechy rezydencji eklektycznej, nawiązującej stylowo do gotyku i renesansu. Obiekt jest murowany, w podstawowym trzonie na planie prostokąta, z licznymi przyległymi aneksami w postaci ryzalitów, wież i tarasów. Trzykondygnacyjny korpus główny przewyższają wtopione w bryłę wieże. Płaskie dachy kryte są wieńczącym elewacje krenelażem.

 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.