Klasycystyczny dwór w Bielicach posadowiony jest w obrębie zabudowań wsi, na terenie zespołu folwarcznego. Po stronie przeciwnej do założenia dworsko-folwarcznego, rozciąga się park. Teren wokół dworu dawniej zajmował ozdobny ogród. Wjazdy na teren majątku zlokalizowane są w części północno-zachodniej i południowo-zachodniej założenia. Parad­ny wjazd do dworu, od strony południowo-zachodniej, prowadzi przez przejazd bramny.

Najstarsze założenie wzniesiono już pod koniec XVIII wieku, z tego okresu zachowały się piwnice. W przeciągu XIX wieku budynek został przebudowany i rozbudowany o część gospodarczo-służebną z odrębnym wejściem, zlokalizowaną przy ścianie szczytowej – po­łudniowej. Dwór założony jest na planie prostokąta. Jest on dwukondygnacyjny, podpiw­niczony, nakryty dachem naczółkowym, posadowiony na fundamentach z kamienia po­lnego o ścianach murowanych z cegły. Bryła jest dwuczłonowa i składa się z korpusu głów­nego oraz trzyosiowej dobudówki od strony południowej. Zarówno od strony frontowej jak, i tylnej dworu, oś budynku akcentuje półowalny fronton (facjata) z oknem, wystają­cy ponad połać dachu. Zwieńczenie frontonu stanowi sterczyna w kształcie wazonu. Od strony elewacji tylnej, wychodzącej na park, wejście poprzedzone jest drewnianym gan­kiem na ceglanej podmurówce. Ganek nakrywa trójspadowy dach, wsparty na drewnia­nych słupach. Konstrukcję ganku zdobią dekoracyjne motywy geometryczne i roślinne. Elewacja boczna – południowa jest trzyosiowa, z oknami w osi i blendami po bokach oraz dodatkowym wejściem do piwnicy. Elewacja boczna – północna jest trzyosiowa na pierw­szej kondygnacji i czteroosiowa na drugiej kondygnacji. Pierwotny układ wnętrza jest za­chowany z niewielkimi przekształceniami. Dwór obecnie nie użytkowany, wcześniej był dzierżawiony.

W 1996 roku odnowiono elewację i wymieniono pokrycie dachu na blachę ocynkowaną. Od 1997 roku prowadzony był remont części pomieszczeń na parterze, w części północ­nej i na piętrze.

Źródło: "Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"