Cmentarz komunalny w Bytomiu Odrzańskim, na którego terenie mieści się lapidarium, znajduje się w południowo-zachodniej części miasta. Cmentarz prawdopodobnie  został założony około poł. XVIII w., choć teren ten stał się własnością Gminy Ewangelickiej już pod koniec XVII w. W 1735 r.  wzniesiono bramę główną, natomiast mur otaczający cmentarz powstawał etapami. Po zamknięciu cmentarza katolickiego przy kościele pw. św. Hieronima po 1830 r.  cmentarz protestancki połączono z katolickim. Obie części nekropolii rozdzielała aleja. Po II wojnie światowej zachowano najstarsze nagrobki (pochodzące z okresu od 4 ćw. XVII w. do XIX w.) i rozpoczęto pochówki w zachodniej części cmentarza. Większość historycznych płyt nagrobnych znajdujących się na terenie cmentarza wpisano do rejestru zabytków w 1972 r. 

Obecnie płyty i epitafia znajdują się w niezadowalającym stanie zachowania. Z uwagi na konieczność naprawy muru cmentarnego, płyty zostały zdemontowane, a przy najbardziej zagrożonych - rozpoczęto prace konserwatorskie. 

Przed 2002 r. z płyty nagrobnej upamiętniającej  Mateusza Francke (zm. 1726 r. ) skradziono  popiersie Zmarłego i putto, z  nagrobka Jana Teodora Deutschlandera  (zm. 1719 r.) - popiersie i rzeźbę przedstawiającą rycerza, a  z płyty Eliasa Ebeliusa (zm. 1709 r.) - popiersie.  Skradzione rzeźby figurują w Krajowym wykazie zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem prowadzonym przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych w Warszawie. Wykaz ten jest dostępny w internecie pod adresem: https://www.skradzionezabytki.pl/.