Powstał w 1604 w wyniku przebudowy, przez Hansa Granza, dwóch kamienic przylegających do murów miejskich. Przy odbudowie po pożarze w 1685 zaadaptowano wieżę bramy Polskiej na dzwonnicę. W 1720 i 1773 r. dostawione zostały przybudówki – południowa i wschodnia. Po 1945 budowla użytkowana była jako magazyn. Jest murowany z cegły (ściana północna, stanowiąca pierwotnie mur obronny, z kamienia), założony na planie nieregularnego czworoboku z wnętrzem opiętym trzykondygnacyjnymi emporami. Fasada z oknami w trzech poziomach, ma wysoki szczyt zdobiony dwułucznymi blendami i rzeźbioną sceną Ukrzyżowania.