Późnoromański, wzniesiony w 1. poł. XIII w., został przebudowany w XV, XVII i XVIII w. Opuszczoną od 1945 świątynię odbudowano w latach 1975–1981. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, na planie prostokąta, z półkolistą absydą, zakrystią od północy i kruchtą od południa, nakryty dachami dwuspadowymi. Wnętrza przekryte są stropami, z wyjątkiem absydy, przesklepionej konchą. Zachowały się dwa pierwotne, ceramiczne portale oraz trzy szczelinowe okna. Teren przykościelny otoczony jest kamiennym murem z bramą (XV w.), pierwotnie parterową, w 1781 podwyższoną o kondygnację konstrukcji szkieletowej i adaptowaną na dzwonnicę. Obok kościoła znajduje się neogotycka kaplica nagrobna rodziny Rotzlerów z 2 poł. XIX w.