Renesansowa siedziba, wzniesiona przez Promnitzów, została w XIX w. przekształcona i powiększona w rezydencję o architekturze eklektycznej. Po 1945 był w użytkowaniu PGR, lecz opuszczony w 60. latach popadł w ruinę. Zachowane są mury kapitalne i przesklepione kolebkowo piwnice. W otoczeniu obiektu znajduje się park krajobrazowy, bardzo zaniedbany.