Zbudowany w 2. poł. XIII w., w XV w. został powiększony o wieżę, a w XVI w. o zakrystię. W okresie baroku został przebudowany. Spalony w XIX w., pozostawał w ruinie do 1975, gdy podjęto jego odbudowę. Jest orientowany, murowany z kamienia narzutowego, jednonawowy, z prostokątnym w planie prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi, wieża czterospadowym, przechodzącym w oktogonalną iglicę.