Do ubiegłego roku sądzono, że świebodziński ratusz nie wyróżnia się niczym szczególnym spośród podobnych, zabytkowych obiektów tego typu, a jedynymi zachowanymi pozostałościami, świadczącymi o jego zamierzchłych początkach, są sklepienia piwnic i niektórych sal. Jednak zakończone właśnie, kompleksowe prace remontowe gmachu przyniosły odkrycie jednej z najcenniejszych i najstarszych na terenie naszego województwa świeckich dekoracji wnętrza. Było to możliwe dzięki stałej współpracy inwestora i konserwatorów zabytków. W efekcie udało się nie tylko zlokalizować, ale także przebadać i rozpocząć skomplikowany proces konserwacji oraz restauracji cennego znaleziska, którym jest późnośredniowieczny, architektoniczny i malarski wystrój wnętrz ratusza.
Szczegółowe badania potwierdziły wyjątkowe znaczenie oraz wartość dekoracji, które jak dotąd, są jedynym materialnym świadectwem pierwotnego, średniowiecznego wystroju. Biorąc pod uwagę rangę i szczególną wartość odkrycia, Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków włączył się finansowo w realizację zadania. Obecnie udało się odsłonić i wyeksponować dekorację w Wielkiej Sali oraz fragmenty (w formie świadków) w pozostałych salach na parterze południowego traktu ratusza. Działania te były możliwe dzięki zaangażowaniu miejscowych władz, które przeprowadziły kompleksowy remont ratusza, oraz dzięki stałej współpracy z architektem. Prace obejmowały przede wszystkim remont elewacji, podczas którego odsłonięto i zakonserwowano cenne, pochodzące z połowy XIX-tego wieku, oryginalne tynki, tworzące neorenesansową szatę architektoniczną gotyckiej bryły ratusza. Remontowi poddano też dach, przeprowadzono konserwację historycznej stolarki okiennej i drzwiowej oraz wykonano remont wnętrz, podczas którego poddano konserwacji historyczny wystrój gmachu. Prace przeprowadzili, posiadający duże doświadczenie przy obiektach o podobnych charakterze i randze, toruńscy konserwatorzy zabytków, państwo Danuta i Ryszard Żankowscy.
Ratusz, jedna z najstarszych i najcenniejszych budowli Świebodzina, to obiekt o bogatej historii i zamierzchłych początkach, sięgających XIV wieku. Najwcześniejsze wzmianki o świebodzińskiej radzie miejskiej pochodzą z 1397 roku, a o burmistrzu z roku 1413. Jeszcze przed wielkim pożarem, który nawiedził miasto w 1541 roku, ratusz rozbudowano do rozmiarów obecnego gmachu poprzez dodanie traktu południowego i dostawienie wieży od zachodu. Elewacja wschodnia posiadała trzy charakterystyczne, gotyckie, schodkowe szczyty zamykające wszystkie trzy nawy, z których każda przykryta była osobnym siodłowym dachem. Wielki pożar zniszczył znaczną część miasta w tym także ratusz. Podczas odbudowy odtworzono pierwotną formę gmachu, dodając wieżę zegarową, która, choć w zmienionej formie, zachowała się do dziś. Po zniszczeniach wojny 30-letniej siedzibę władz miejskich ponownie odbudowano. Dodano wówczas szesnaście szachulcowych jatek, wieże zaś połączono pomostem. Obecną, zewnętrzną szatę architektoniczną ratusz otrzymał dopiero w połowie XIX wieku, podczas przeprowadzonej w latach 1854-59 przebudowy. Elewacje pokryły ciężkie boniowania, od zachodu dodano neorenesansowy szczyt, wieżę zegarową podwyższono o wąską wieżyczkę i zaopatrzono w dodatkowy krenelaż. Wcześniej, w 1827 roku rozebrano wieżę strażniczą. Przez wieki, oprócz siedziby władz miejskich, ratusz pełnił dodatkowo także inne funkcje. Mieściły się tu między innymi areszt, winiarnia, apteka, czy Świebodzińska Izba Pamiątek Regionalnych. Dziś mieści się tu Urząd Stanu Cywilnego i Muzeum Regionalne.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von