Rozpoczęto remont dachu kościoła w części nad prezbiterium. Roboty budowlane obejmować będą demontaż pokrycia dachowego z miedzi i wykonanie nowego pokrycia z dachówki ceramicznej karpiówki, a także wymianę rynien i rur spustowych oraz obróbek blacharskich. Ponadto, wykonane zostaną niezbędne wzmocnienia uszkodzonych elementów konstrukcji więźby dachowej.
Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Żaganiu, wpisany jest do rejestru zabytków pod nr L-99 /1-4/A, a także Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 28 lutego 2011 r. uznany za pomnik historii.
Kościół pierwotnie związany był z osadą targową. Po lokacji miasta wzniesiono na jego miejscu farę, prawdopodobnie trójnawową bazylikę, którą w 1284 r. otrzymali augustianie wraz z funkcją probostwa. Po 1333 r. świątynię rozbudowano, wznosząc najpierw gotyckie prezbiterium, a w 2. poł. XIV w. trójnawową halę z wieżą. Po zniszczeniach przez pożary w 1472 r. i 1486 r. świątynię odbudowano, przedłużając korpus w kierunku zachodnim, podwyższając nawę główną i przekrywając wnętrza, łącznie z prezbiterium sklepieniami. W 1602 r. elewację zachodnią wzbogacono o dostawiony krużganek z loggią. Przebudowa kościoła po pożarze w 1730 r. w architekturze zewnętrznej zaznaczyła się przekształceniem okien i dachów nad korpusem i wieżą, a we wnętrzu barokowym wystrojem. Projektantem przebudowy był Marcin Frantz Młodszy, prace budowlane prowadził Johann G. Bober ze Świdnicy, zaś wystrój malarski i rzeźbiarski wykonali artyści wrocławscy Johann Urbansky, Johann Haberle i Christian Konrad. Do ok. 1750 r. trwały prace nad wyposażeniem kościoła, przy udziale licznych artystów, m.in. Michael Willmann, Jeremias Knechtel. W XIX w. i XX w. przeprowadzone były wielokrotnie remonty i renowacje kościoła, największe w latach 1848–1853, 1946 r. i 1983–1988. W wyposażeniu świątyni z XVII w. –XVIII w. czołowymi dziełami są ołtarz główny i stalle. Świetnie prezentuje się również chór muzyczny z lożą opata na stiukowych kolumnach, ufundowaną w 1740 r. przez opata Riehla. Jego staraniem powstały również (1745) balustrada chóru i prospekt organowy. Z okresu wcześniejszego pochodzi gotycki sarkofag księcia Henryka IV i renesansowy ołtarz Trójcy Świętej.
