Remont drewnianej dzwonnicy przy kościele filialnym pw. Chrystusa Króla w Borowie

Zakończony został remont drewnianej dzwonnicy przy kościele filialnym pw. Chrystusa Króla w miejscowości Borów, gm. Świebodzin. Prace polegały na wykonaniu nowego odeskowania ścian przy użyciu desek sosnowych, z powtórzeniem oryginalnego sposobu oszalowania oraz zachowaniem historycznych otworów akustycznych, remoncie dachu wraz z wykonaniem nowego pokrycia, odtworzeniu deskowych drzwi, naprawie zniszczonych połączeń ciesielskich konstrukcji nośnej i więźby dachowej z wymianą zniszczonych kołków akacjowych, remoncie podmurówki, naprawie i uzupełnieniu oryginalnych żaluzji w otworach akustycznych wraz z mechanizmem otwierania oraz naprawie i uzupełnieniu polepy we wnętrzu dzwonnicy.
Dzwonnica jako element zespołu kościelnego w Borowie wpisana jest do rejestru zabytków nieruchomych pod nr L–67.  Zespół kościelny w Borowie, w skład którego wchodzi neogotycki kościół, drewniana dzwonnica i fragment kamiennego muru, zlokalizowany jest w centralnej części wsi Borów. Wzniesiony w 1855 roku kościół powstał z inicjatywy dr Künzera, ówczesnego proboszcza świebodzińskiej parafii katolickiej pw. św. Michała Archanioła, na miejscu wcześniejszej świątyni, którą rozebrano, przenosząc do nowego gmachu manierystyczne wyposażenie. Budowlę wzniesiono w stylu neogotyckim, jako charakterystyczną realizację bezwieżową.   
 Data powstania drewnianej dzwonnicy nie jest znana. Możliwe, że wzniesiono ją wraz z kościołem lub 30 lat później (data 1885 umieszczona na zachowanym wewnątrz dzwonie). Obiekt zlokalizowano w południowym narożniku terenu przykościelnego, od strony drogi, przy kamiennym murze. Drewnianą, szkieletową, wspartą na centralnym słupie, oszalowaną konstrukcję dzwonnicy, ustawiono na podmurówce z kamienia ciosanego i cegły. Prostą, założoną na planie kwadratu, bryłę nakryto niskim, czterospadowym, namiotowym dachem z iglicą w formie sterczyny. W górnej części każdej ze ścian ścianach, umieszczono otwory akustyczne przysłonięte drewnianymi, ruchomymi żaluzjami z zachowanym, ciekawym systemem uchylnym. W ścianie zachodniej umieszczono jednoskrzydłowe drzwi. Podłogę stanowi oryginalna gliniana polepa. Znajdujący się we wnętrzu, neogotycki dzwon, wykonany został w 1885 roku przez wrocławskiego ludwisarza Wilhelma Geittnera. Instrument przymocowano na stałe do ruchomego, drewnianego jarzma. 
Konieczność wykonania remontu dzwonnicy podyktowana była złym stanem obiektu. Nieszczelności w pokryciu dachowym oraz w oszalowaniu ścian powodowały zaciekanie wód opadowych do wnętrza i niszczenie zabytkowej konstrukcji oraz wpływały negatywnie na walory estetyczne zabytku.