Kontynuacja prac remontowych przy elewacjach pałacu w Zaborze

Trwają prace remontowe obejmujące elewacje południową, wschodnią i zachodnią pałacu w Zaborze. Jest to ostatni etap prac remontowych przy elewacjach zewnętrznych pałacu. Warto przypomnieć, iż od 2013 r. prowadzone są badania i prace konserwatorskie oraz roboty budowlane mające na celu doprowadzenie elewacji obiektu do stanu jak najbardziej zbliżonego do pierwotnego. Były one finansowane ze środków województwa lubuskiego, przy wsparciu lubuskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Prace remontowe poprzedzone zostały badaniami konserwatorskimi, które prowadzone są również na etapie ich realizacji. W wyniku prowadzonych badań dokonano szeregu odkryć, które w sposób znaczący wpłynęły m.in. na datowanie obiektu, dały też wyobrażenie o wystroju dawnej siedziby. W 2013 r. na elewacjach pałacu odkryto dekoracje w technice sgraffita datowane na przełom XVI/XVII w.
Na wcześniejszych etapach remontu, w ubiegłych latach, wykonano prace przy elewacji północnej oraz elewacjach od strony dziedzińca. Poddano również pracom konserwatorskim odkrytą na etapie badań dekorację sgraffitową na elewacji północnej, tympanon nad wejściem głównym w elewacji od strony dziedzińca i portal główny w bramie przejazdowej. W bieżącym roku przeprowadzono badania na elewacji południowej, wschodniej i zachodniej. W wyniku tych badań odkryto dalszy fragment dekoracji w technice sgraffita, m.in. obramienia okien oraz motywy boniowania i najstarsze w zabytku okno w elewacji południowej, w którego glifach natrafiono na dobrze zachowaną nowożytną dekorację malarską w formie panoplii.
W ramach prowadzonych prac remontowych przewidziano również kontynuację prac konserwatorskich, które obejmą m.in. sgraffita i fragmenty barokowych tynków, w tym dobrze zachowane oryginale boniowanie w przyziemiu elewacji zachodniej pałacu oraz wieży, jak również elementy wystroju balkonu oraz okno.
Historia pałacu w Zaborze sięga końca XVI w., kiedy istniała tu siedziba rycerska rodu von Kottwitz. W 1622 r. odnotowano istnienie dwóch rycerskich siedzib na terenie Zaboru, które mieściły się w bliskiej odległości od siebie. W 1677 r. Zabór nabył Heinrich Johann hrabia von Dünnewald, który wzniósł pałac w formie znanej do czasów dzisiejszych, najprawdopodobniej na zrębach starszej siedziby. W 1744 r. majątek przeszedł na własność Friedricha Augusta hrabiego Cosel, który dokonał szeregu przekształceń w rezydencji, m.in. rozplanowując reprezentacyjne wnętrza, bogato dekorowane zgodnie z duchem czasu oraz wznosząc wieże. Od 1781 r. pałac kilkakrotnie zmieniał właścicieli, którymi kolejno byli: graf von Schlabrendorf (1781-1783), a od 1783 roku członkowie książęcego rodu Carolat-Schönaich. W latach 1918-1945 pałac w Zaborze należał do Herminy, drugiej małżonki cesarza Wilhelma II. Obecnie mieści się tu Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży.