Trwają prace konserwatorskie przy gotyckim malowidle ściennym, które odkryto z zachodniej części kościoła podczas przeprowadzonych w 2012 i 2014 roku badań wnętrza pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w miejscowości Kosierz (gm. Dąbie). Jest to malowidło wielokwaterowe o scenach w wydzielonych pasowymi ramami. Najlepiej zachowana scena przedstawia Ostatnią Wieczerzę.
Pierwsze wzmianki o wsi Kosierz, pochodzące z 1305, 1318 i 1376 roku, związane z są z kościołem, który w roku 1527 został przejęty przez protestantów. W dokumentach dotyczących miejscowości zachowały się nazwiska zarówno władców tutejszych dóbr, jak i księży oraz pastorów. Usytuowana w centrum wsi, orientowana, jednoprzestrzenna, pochodząca zapewne z końca XIII wieku świątynia jest budowlą o cechach typowo gotyckich, z węższym od nawy, wyodrębnionym prezbiterium. Mury wzniesiono z kamienia polnego i rudy darniowej. Nawę, prezbiterium i przybudówkę nakryto osobnymi, stromymi dachami krytymi dachówką karpiówką. Nad nawą umieszczono drewnianą sygnaturkę. Jednoprzestrzenne wnętrze korpusu otwarto łukiem tęczowym na prezbiterium i doświetlono czterema dużymi, rozmieszczonymi symetrycznie oknami. Przy ścianie zachodniej umieszczono drewniany chór muzyczny, skomunikowany z nawą zabiegowymi, drewnianymi schodami.
W roku 2012, z związku z planowanym remontem kościoła, mgr Karol Błaszczyk przeprowadził sondażowe badania nawarstwień tynkarskich i malarskich, połączone z pełnym rozpoznaniem historii obiektu oraz analizą materiałów źródłowych, bibliograficznych i ikonograficznych. Dzięki temu badacz usystematyzował chronologię oraz odtworzył przypuszczalny, pierwotny wygląd świątyni, a także ustalił zakres kolejnych przeobrażeń zarówno formy architektonicznej, jak i wnętrza wraz z elementami wystroju i wyposażenia. W lecie 2014 roku przeprowadzono remont wnętrza kościoła. Zgodnie z opisem autora badań: w trakcie prac przygotowawczych zaistniała możliwość szerokopłaszczyznowego wglądu w struktury nawarstwień lica ścian. Przy tej sposobności udało się zlokalizować kilka miejsc, gdzie zarejestrowano występowanie barwnych polichromii o zróżnicowanym stopniu zachowania warstwy malarskiej oraz obszaru jej występowania i kompletności. Szczególną intensyfikację występowania reliktów gotyckiej polichromii odnotowano na północnej ścianie nawy. Najlepiej zachowaną i najrozleglejszą partię zlokalizowano w północno-zachodnim narożu świątyni, tuż ponad wejściem na emporę chóru muzycznego. Spod licznych przemalowań odsłonięta została figuralna polichromia o żywej i intensywnej palecie. W trakcie osłaniania spod licznych przemalowań kolejnych centymetrów polichromii, zauważono drobne ślady ostrego narzędzia w typie ostrza noża lub skalpela, a także dosyć duże, regularnie rozmieszczone i powtarzające się rytmicznie nasieki, których ślady pozostawiło bądź szerokie dłuto, bądź też szpachelka.
Z uwagi na wysokie walory artystyczne, historyczne i naukowe oraz stan zachowania odnalezionej polichromii konieczne stało się przeprowadzenie prac konserwatorskich i restauratorskich w pełnym zakresie, które są obecnie realizowane pod kierunkiem mgr Pauliny Celeckiej.
Pierwsze wzmianki o wsi Kosierz, pochodzące z 1305, 1318 i 1376 roku, związane z są z kościołem, który w roku 1527 został przejęty przez protestantów. W dokumentach dotyczących miejscowości zachowały się nazwiska zarówno władców tutejszych dóbr, jak i księży oraz pastorów. Usytuowana w centrum wsi, orientowana, jednoprzestrzenna, pochodząca zapewne z końca XIII wieku świątynia jest budowlą o cechach typowo gotyckich, z węższym od nawy, wyodrębnionym prezbiterium. Mury wzniesiono z kamienia polnego i rudy darniowej. Nawę, prezbiterium i przybudówkę nakryto osobnymi, stromymi dachami krytymi dachówką karpiówką. Nad nawą umieszczono drewnianą sygnaturkę. Jednoprzestrzenne wnętrze korpusu otwarto łukiem tęczowym na prezbiterium i doświetlono czterema dużymi, rozmieszczonymi symetrycznie oknami. Przy ścianie zachodniej umieszczono drewniany chór muzyczny, skomunikowany z nawą zabiegowymi, drewnianymi schodami.
W roku 2012, z związku z planowanym remontem kościoła, mgr Karol Błaszczyk przeprowadził sondażowe badania nawarstwień tynkarskich i malarskich, połączone z pełnym rozpoznaniem historii obiektu oraz analizą materiałów źródłowych, bibliograficznych i ikonograficznych. Dzięki temu badacz usystematyzował chronologię oraz odtworzył przypuszczalny, pierwotny wygląd świątyni, a także ustalił zakres kolejnych przeobrażeń zarówno formy architektonicznej, jak i wnętrza wraz z elementami wystroju i wyposażenia. W lecie 2014 roku przeprowadzono remont wnętrza kościoła. Zgodnie z opisem autora badań: w trakcie prac przygotowawczych zaistniała możliwość szerokopłaszczyznowego wglądu w struktury nawarstwień lica ścian. Przy tej sposobności udało się zlokalizować kilka miejsc, gdzie zarejestrowano występowanie barwnych polichromii o zróżnicowanym stopniu zachowania warstwy malarskiej oraz obszaru jej występowania i kompletności. Szczególną intensyfikację występowania reliktów gotyckiej polichromii odnotowano na północnej ścianie nawy. Najlepiej zachowaną i najrozleglejszą partię zlokalizowano w północno-zachodnim narożu świątyni, tuż ponad wejściem na emporę chóru muzycznego. Spod licznych przemalowań odsłonięta została figuralna polichromia o żywej i intensywnej palecie. W trakcie osłaniania spod licznych przemalowań kolejnych centymetrów polichromii, zauważono drobne ślady ostrego narzędzia w typie ostrza noża lub skalpela, a także dosyć duże, regularnie rozmieszczone i powtarzające się rytmicznie nasieki, których ślady pozostawiło bądź szerokie dłuto, bądź też szpachelka.
Z uwagi na wysokie walory artystyczne, historyczne i naukowe oraz stan zachowania odnalezionej polichromii konieczne stało się przeprowadzenie prac konserwatorskich i restauratorskich w pełnym zakresie, które są obecnie realizowane pod kierunkiem mgr Pauliny Celeckiej.
