Miasto założone przez zakon templariuszy w 1244 r., a następnie od 1350r. przekazane zakonowi joannitów – komandorii w Łagowie. Pozostawał ich własnością do 1810 roku. Komtur łagowski miał bezpośredni wpływ na rozwój miasta, które było jego lennem. Między innymi rada miejska i burmistrz obierani byli od 1392 r. za zezwoleniem i w obecności komtura, stąd w mieście stała siedziba joannitów. Pierwsze wzmianki o budowie domu zakonnego pochodzą z 1563 r. Na planie z 1724 r. zaznaczony budynek przy ul. Młynarskiej poza murami miejskimi określony jest jako dom lenny (Ordens Burglehn), na późniejszym z lat 30-tych XX wieku opisany został jako Joanniter Ordenhaus. Klasycystyczny, stojący w tym samym miejscu dom – dawna siedziba joannitów – jest nieużytkowany i popada w ruinę.
Po zniszczeniach spowodowanych skutkami ostatniej wojny z historycznego miasta Sulęcina pozostał średniowieczny układ urbanistyczny wraz z odcinkami murów miejskich. Z dawnej zabudowy można zobaczyć kamieniczki z 1 poł. XIX w. w pierzei ulicy Czarnieckiego oraz zabytkową bryłę kościoła parafialnego p.w. św. Mikołaja. Jest to budowla orientowana, jednonawowa, salowa, z drewnianymi stropami (po zawaleniu się w czasie wojny gotyckiego sklepienia) oraz z wieżą do zachodu. Budowę fary datuje się na k. XIV w.; w XVI w. została przejęta przez protestantów, Niegdyś posiadała bogate wyposażenie: malowidła ścienne z XV w., gotycki ołtarz główny, barokowe sprzęty, cenne paramenty liturgiczne. Obecnie z historycznego wystroju zachowały się jedynie tablice nagrobne i epitafijne z k. XVIII – pocz. XIX w.
