Leży w Dolinie Nysy Łużyckiej po obu jej stronach. Zajmuje powierzchnię ok. 1000 ha., której większa część znajduje się po stronie polskiej /ok. 800 ha/. Rok 1815, kiedy Książe Herrmann Ludwik von Pückler ogłosił mieszkańcom Muskau zamiar założenia parku, można uznać za datę jego powstania. Książę zainspirowany angielskimi parkami, które oglądał w czasie swojej podróży do Anglii w 1811 r., poświęcił cały swój majątek na stworzenie jednego z najwybitniejszych dzieł europejskiej sztuki ogrodowej 1 poł. XIX w. Pierwsze nasadzenia rozpoczęto już w latach 1811-1812 na zboczach od Domu Angielskiego do Mostu Królewskiego, a w latach 1817-1819 uformowano koryto Nysy i staw zamkowy.
W 1821 r. park odwiedza znany architekt F. Schinkiel i wykonuje szkice budowli ogrodowych, zgodnie z wizją Księcia. Z parkiem związani byli także znani ogrodnicy: Jakub Henryk Rehder, Piotr Józef Lahne, znany architekt krajobrazu, dyrektor Sanssouci. Mimo kryzysu finansowego w 1823 r. książę otworzył sanatorium, w 1825 – Gloriettę, z której roztacza się widok na "cztery obrazy ramowane grupami drzew". W latach 1832-1835 wykopano "Jezioro Dębów". W 1840 r. Park Główny zajmuje 168 ha, a Park Górski i Uzdrowiskowy 89 ha.
Trudności finansowe pogłębiły się do tego stopnia, że w 1845 r. Pückler zmuszony jest sprzedać posiadłość hrabiom Nostitz i Hatzfeld. W 1848 r. dobra stają się własnością Księcia Fryderyka Niderlandzkiego. Zatrudnia on od 1852 r. do 1878 na stanowisku inspektora ogrodu i parku ucznia Pücklera, Edwarda Petzolda, który wraz z ogrodnikiem Kirchnerem kontynuują koncepcje Pücklera. W latach 1858-66 na powierzchni 54 ha tworzą Arboretum, w którym posadzono ponad 80 000 roślin sprowadzonych z całych Niemiec i St. Petersburga. Przez 50 lat było ono uważane za największy zbiór drzew w Europie Środkowej. Za czasów Fryderyka Niderlandzkiego dokończono koncepcję parku Pücklera, budując Most Pocztowy, Most Kratowy, Most Królewski i Arkadowy, przebudowano Stary i Nowy Zamek. W tym czasie park obejmował już 550 ha. Niewielkie zainteresowanie parkiem wykazał hrabia von Arnim, który kupił dobra w 1919 r. Jedynymi pracami, które wykonano było oczyszczenie przez Rudolfa Luche w 1928 r. arboretum z drzew skarłowaciałych, przygotowując tereny pod pola golfowe. W 1931 r. po raz pierwszy uznano 240 ha za teren chroniony. Park został zniszczony w okresie II Wojny Światowej i ulegał dalszemu niszczeniu po wojnie. Mimo to Park Mużakowski należy do najwspanialszych parków krajobrazowych Środkowej Europy.
Menu