Cmentarz usytuowany jest w północnej części miasta w sąsiedztwie cmentarza parafialnego. Otoczony murem, położony jest na płaskim terenie w klinie ulic: Polnej, Spokojnej i Solnej. Założony został w roku 1609, a pierwszą pochowaną tam osobą była żona ówczesnego Burmistrza Wschowy Piotra Deutschlendera, Małgorzata. Miało to miejsce 25 lutego 1609 r.Cmentarz oparty jest na nieregularnym planie o przewadze owalnej linii granic. Kwatery wyznaczone były alejami biegnącymi w poprzek założenia. W centrum cmentarza znajduje się tzw. Kapliczka Pastorów, obok której rośnie prastare drzewo Lipa Herbergera. Związana z nią legenda mówi, iż posadzono ją do góry korzeniami. Na murach i kaplicach umieszczonych jest około dwustu XVII i XVIII płyt epitafijnych. Zachowane w dość dobrym stanie zawierają wiele informacji o osobach tam pochowanych. Pośród nich możemy odnaleźć m.in. płytę nagrobną założyciela cmentarza, pastora, poety i humanisty Valeriusa Herbergera oraz autora pierwszej w języku niemieckim historii Polski Fryderyka Lauterbacha.Po II wojnie światowej cmentarz został zdewastowany. Poprzewracano nagrobki, zniszczono sarkofagi i groby. Dopiero pod koniec lat 70-tych XX wieku powstało w tym miejscu Muzeum Rzeźby Nagrobnej.
Fotografie przedstawiające Lapidarium we Wschowie zamieszczone za zgodą ich właściciela – Muzeum Ziemi Wschowskiej.
