Gorzów Wlkp., park przy willi przy ul. Kobylogórskiej 77

Park zlokalizowany jest w dzielnicy Zamoście przy ulicy Kobylogórskiej 77 (dawna nazwa Kuhburgerstrasse = Krowiogrodzka) w Gorzowie Wlkp. Jego powierzchnia wznosi 0,5 ha.
Do XIX w. obszar ten leżał na skraju miasta, przy drodze z Deszczna do Gorzowa. Po zbudowaniu obejścia folwarku w Zieleńcu, wytyczona została droga alternatywna, łącząca miasto z Deszcznem przez Zieleniec. Dawna ulica Krowiogrodzka stała się osią ulicy podmiejskiej z przewagą zabudowy willowej. Łączyła dwie przeprawy mostowe, a mianowicie na Kanale Ulgi z przeprawą mostową na Kanale Siedlickim połączonych ze starorzeczem Warty. Obok przeprawy w rozwidleniu kanałów, od średniowiecza istniał folwark założony przez cystersów z Paradyża, noszący nazwę Mnisiego Dworu. Miejsce to w czasach późniejszych nazwano Wyspą Krowiego Grodu (dawne nazwy to: Münchenhof, Kuhburg, Kuhburg Insel), gdzie założono ww. park.
W 1372 r. cystersi odsprzedali gospodarstwo miastu Gorzów, które na moście przy folwarku pobierało myto.
Szczególną rolę odegrało to miejsce w czasach wojny trzydziestoletniej. W 1627 r. folwark na wyspie został umocniony przez wojska cesarskie, a po przejęciu przez wojska szwedzkie stał się kwaterą króla Gustawa Adolfa, który przebywał tu w latach 1631-1633. W następnych latach wyspa Krowiego Grodu straciła znaczenie militarne, natomiast folwark przetrwał do czasów obecnych. Po 1945 r. został upaństwowiony.
Na pocz. XX w., w sąsiedztwie folwarku zapewne w miejscu starszego dworu, wzniesiono eklektyczną willę, wokół której zakomponowano niewielkie założenie parkowe, według ówczesnej mody nawiązującej do epoki romantyzmu. Architekt nawiązał do naturalnego krajobrazu Błot Warciańskich, charakteryzujących się płaską przestrzenią łąk i pastwisk, poprzecinanych kanałami i starorzeczami. Rosnące tu gatunki krzewów i drzew, w znacznej przewadze liściastych, zostały doskonale dopasowane do panujących na wyspie warunków glebowych i wysokiego poziomu wód gruntowych. Zaprojektowano je jako kępę drzew i krzewów, dominującą w tym krajobrazie. Kompozycja założenia ma charakter nieregularny. Park otoczony jest kanałem z jednej strony i starorzeczem z drugiej strony. Niewielkie spiętrzenia funkcjonują jako elementy architektury ogrodowej. Przyległy do parceli staw (starorzecze Warty), znacząco podnosi walory estetyczne ogrodu. Do willi przez kanały prowadził mostek, który zachował się do dzisiaj. Obiekt poddany został renowacji w latach 80. XX w. Uzupełnione zostały wtedy nasadzenia, wyremontowano nawierzchnię ścieżek i alejek w parku. Odbudowano także bramy wjazdowe i fragmenty ogrodzenia.
Zarówno willa, jak i otaczająca ją zieleń, zachowały się w dobrym stanie i są należcie utrzymane. Starodrzew znajduje się w dobrej kondycji. W przewadze występuje tu wiąz szypółkowy (Ulmus laelia) i wiąz górski (Ulmus glabra), olsza czarna (Alnus glutinosa) i wierzba biała (Salix alba), a także gatunki występujące mniej licznie, takie jak: brzoza brodawkowata (Betula verrucosa), dąb czerwony (Quercus rubra), grab pospolity (Carpinus betulus), grab pospolity (Carpinus betulus), klon pospolity (Acer platanoides) i klon jesionolistny (Acer negundo), kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum) i kasztanowiec czerwony (Aesculus x carnea), lipa drobnolistna (Tilia cordata) i lipa szerokolistna (Tilia plathyfyllos). Z drzew iglastych wymienić należy po jednym okazie jedlicy Dauglasa (Pseudotsuga taxifolia)
i świerku pospolitego (Picea abies).
Utrzymanie cieków wodnych, towarzyszących założeniu, jest zadawalające, aczkolwiek cała sieć hydrograficzna w sąsiedztwie wymaga dalszego porządkowania. Znacznie gorzej przedstawia się otoczenie zespołu parkowo-willowego. Powstała po 1945 r. zabudowa jest przypadkowa i bezstylowa. Przez ostatnie lata nie respektowano w tym miejscu zasady ochrony krajobrazu.
Istnieje zagrożenie degradacji krajobrazu poprzez działania urbanistyczne, zezwalające na budowę nowych obiektów w bezpośrednim sąsiedztwie wyspy. Potrzebne jest zachowanie osi widokowych na otaczające łąki i pola.