Park pałacowy w Ochli (niem. Ochlehermsdorf) położony jest na pd.-zach. krańcu wsi, przy drodze powiatowej prowadzącej do Niwisk. Jej przebieg wyznacza jednocześnie granice założenia pałacowo-parkowo-folwarcznego od strony pn. Po stronie wsch. granica ta przebiega wzdłuż rowu, oddzielającego teren parku od sąsiednich gospodarstw. Od strony pd. granice parku ogranicza staw i kanał wodny, a dalej przebiega ona w kierunku zach. wzdłuż ogrodzeń, wydzielających zabudowania dawnego folwarku. Ostatni odcinek granicy pd. wyznacza droga wiodąca do części gospodarczej, będąca odgałęzieniem drogi do Niwisk. Otoczenie zespołu do strony pd. stanowią pola uprawne, zaś z pozostałych stron zabudowania wsi. Założenie pałacowo-parkowo-folwarczne obejmuje obszar 7,7 ha, z czego park zajmuje powierzchnię 4,7 ha. W skład założenia wchodzi klasycystyczny pałac z k. XVIII w., usytuowany w środkowej części założenia, stanowiący dominantę architektoniczną. Po pd. stronie pałacu znajduje się dziedziniec gospodarczy, wokół którego zgrupowane są zabudowania folwarczne: dwie barokowe oficyny z XVIII w., budynek inwentarski z pocz. XX w., dwie stodoły, budynek inwentarski z k. XVIII w. wraz ze stodołą z XIX w. Ponadto w zach. części założenia znajduje się budynek mieszkalno-gospodarczy z XVIII/XIX w. oraz remiza strażacka z pocz. XX w. Zabudowania gospodarcze wydziela od pałacu wzniesiony w pocz. XX w. mur. W pałacu, który należy do gm. Zielona Góra zamieszkuje obecnie 12 rodzin, zaś na terenie folwarku – 9. Efektem tego jest wtórny podział terenu na szereg niewielkich działek i ogródków, na których w sposób chaotyczny zlokalizowano liczne prowizoryczne budynki gospodarcze, szopy i garaże. Podziały terenu poprowadzono za pomocą siatek drucianych i drewnianych płotów. Wjazd główny po stronie pn.-wsch., podkreślony aleją dębową prowadzącą do pałacu. W jego sąsiedztwie znajduje się wejście do parku. Wjazdy na teren folwarku znajdują się po stronie pn. i pn.-zach.
Wieś Ochla w XV w. należała do rodziny von Knobelsdorff1. W następnym stuleciu wyodrębniono tu trzy
majątki, co znalazło odbicie w podziale na Ochlę Dolną, Środkową i Górną. W 1788 r. folwark w Ochli Środkowej kupił komisarz sądowy z Zielonej Góry – Johann Schneider, który wzniósł klasycystyczną rezydencję. W jej sąsiedztwie założył park o charakterze krajobrazowym. W rękach tej rodziny pozostawał on do 1829 r., a następnie zmieniał właścicieli. W 1930 r. majątek rozparcelowano, a pałac przestał pełnić funkcję rezydencjonalną. W latach 1968–1972 zaadaptowano go na mieszkania, zmieniając znacznie układ wnętrz. Również oficyny i pozostałe zabudowania dawnego folwarku podzielono pomiędzy kilku właścicieli, zaś park i pałac pozostał we władaniu gminy.
Park pałacowy podzielony jest na dwie części wsch. i pn.-zach., które rozdziela pałac i kompleks zabudowań dawnego folwarku. Pierwotnie otaczał on rezydencję również od strony pn. Park założony został w 1 poł. XIX w., jednak część drzewostanu należy do starszej kompozycji, której wiek można określić na 250-300 lat. Należy do niej m.in. aleja dębowa prowadząca do pałacu. Układ przestrzenny założenia charakteryzuje swobodna kompozycja z dużą polaną we wsch. części parku. Układ wodny tworzyły dwa stawy w części wsch. parku połączone rowem, z których staw na osi pałacu nie zachował się. Kolejny staw, wygrodzony siatką i służący jako miejsce poboru wody, znajduje się przy remizie w części pn.-zach. założenia.
Drzewostan skupia się w wzdłuż wsch. obrzeży parku oraz wokół stawów. W sporządzonej w 1992 r. ewidencji parku wyszczególniono 142 drzewa, z których części w kolejnych latach wycięto (wiatrołomy i drzewa chore). Przeważają gatunki liściaste, z których najliczniej reprezentowane są dęby szypułkowe (Quercus robur), kasztanowce białe (Aesculus hippocastanus), klony pospolite (Acer platanoides) i graby pospolite (Carpinus betulus). Drzewa iglaste reprezentuje jeden okaz świerku pospolitego (Picea excelsa). Wiek drzewostanu oceniono na 150 lat. Rosną tu też drzewa starsze, do których należą dęby pospolite (Quercus robur), tworzące aleję wiodącą do pałacu oraz kilka pojedynczych egzemplarzy dębów pospolitych (Quercus robur) i lip drobnolistnych (Tilia cordata) w wieku ok. 250-300 lat. W rejestrze pomników przyrody znajduje się okazały platan klonolistny (Platanus acerifolia). Stan zdrowotny drzewostanu jest dobry. Na terenie parku występują też krzewy m.in. głóg i tawuła wierzbolistna. Dno parku tworzą trawy łąkowe i mchy.
Dawny układ przestrzenny parku zachował się jedynie w nieznacznym stopniu. Wtórne wygrodzenia zatarły jego kompozycję. Nie zachował się gazon na osi fasady pałacu oraz powiazania widokowe pomiędzy stawem a pałacem. Dobrze czytelny jest częściowo system wodny parku oraz w ograniczonym stopniu -pierwotna sieć drożna. Na terenie parku brak małej architektury. Wjazdy na teren założenia zachowały się w dawnych miejscach.
Długoletni brak zabiegów pielęgnacyjnych oraz liczne wycinku starodrzewu spowodowały znaczne zubożenie szaty roślinnej parku. Drzewostan parkowy zatracił swoje walory kompozycyjne. Ponadto wtórne podziały terenu oraz liczne szopki i ogródki mocno zaburzyły kompozycję parku. W chwili obecnej przygotowywany jest projekt rewaloryzacji parku.
rną. W 1788 r. folwark w Ochli Środkowej kupił komisarz sądowy z Zielonej G
