Radwanów, park dworski

Dwór w Radwanowie (niem. Seiffersdorf) z pozostałościami zabytkowego parku o pow. 3 ha i odrestaurowanymi zabudowaniami gospodarczymi znajduje się w pn. części wsi, położonej przy lokalnej drodze z Ochli do Broniszowa. Dwór, stanowiący centralną budowlę założenia, posiada zwróconą w kierunku pn. fasadę z okazałą wystawką, w partii dachowej.
Z powodu braku jakichkolwiek przekazów na temat czasu powstania dworu, jego datowanie można określić jedynie na podstawie analizy architektonicznej, wskazującej, że obiekt powstał w 2 poł. XIX w. Znacznie późniejsza, zapewne z 1. ćw. XX w., jest dobudowana z pd. strony (od ogrodu) weranda.
Historyczne wzmianki o Radwanowie są bardzo skąpe. Wieś powstała prawdopodobnie w k. XIII w., a pierwsza wzmianka pochodzi z 1310 r. (Syfrydivilla). Własność rycerska zapewne wielokrotnie zmieniała właścicieli. W 1475 r. wsią władali bracia Nickel i Hans von Ebersbachowie. W 1535 r. właścicielem posiadłości był Christoph Schweinz. Później Radwanów należał do Wolffa von Brauna z Ciepielowa. Na przełomie XVII i XVIII w. właścicielem wsi był Benjamin von Arnold. W 1791 r. wymieniana jest rodzina von Eckardt. W tym czasie wieś była już podzielona i składała się z trzech części – dolnej, środkowej i górnej. Właścicielem Radwanowa środkowego była rodzina von Eckardt, która miała swój pałac (obiekt nie zachował się) i 2 folwarki. Część dolna i górna należała do rodziny Rauer, która posiadała dwa folwarki. W 2 poł. XIX w. rozbudowano dolny folwark i prawdopodobnie istniejący do dzisiaj dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi. Przy dworze założono park krajobrazowy z dwoma stawami. Ostatnim właścicielem tej części Radwanowa przed wybuchem II wojny światowej był Karl Rude. Po 1945 r. w folwarku dolnym zorganizowano PGR. Obecnie dwór stanowi własność prywatną. Prowadzone są prace remontowe, podczas których niedawno wyremontowano dach. W budynkach dawnego folwarku prowadzona jest działalność gastronomiczna.
Park w Radwanowie aktualnie jest zróżnicowany na dwie wyraźnie różniące się części. Po stronie zach. przy dworze znajduje się część pielęgnowana przez obecnego właściciela. Rosną tutaj rzadko rozmieszczone egzemplarze dębów szypułkowych (Quercus robur). Znajduje się staw i pielęgnowane są trawniki. Równocześnie znajdują się dosyć przypadkowe nasadzenia drzew i krzewów ozdobnych.
W części wsch. położonej za przepływającym południkowo strumieniem, znajduje się fragment parku stanowiący niepielęgnowany masyw drzewostanu, zbudowany głównie z dębu szypułkowego, klonu zwyczajnego (Acer platanoides), buka (Fagus sylvatica) i dębu czerwonego (Quercus rubra). W pobliżu cieku i zarośniętego zbiornika wodnego spotkać można olszę czarną (Alnus glutinosa), jesion wyniosły (Fraxinus excesior). Pojedynczo występuje kasztanowiec zwyczajny (Aesculus hippocastanum). Ozdobą tej części parku jest monumentalny okaz platanu klonolistnego (Platanus x hispanica) o obwodzie 507 cm, wykazujący cechy drzewa soliterowego, które rosło na łące przy parkowym stawie. Przy platanie znajduje się grupa topoli kanadyjskich (Populus x canadensis) posadzonych po wojnie, prawdopodobnie w czasie funkcjonowania tutaj PGR. W terenie widoczna jest jeszcze misa parkowego stawu, obecnie zarośnięta przez roślinność szuwarową. Runo w tej części parku wykazuje cechy siedliska łęgu. Występują tutaj m.in. zawilec gajowy, ziarnopłon i bluszcz pospolity.