Miasteczko położone jest przy starym trakcie z Poznania do Lubusza, między jeziorami Szarcz i Miejskim. Na półwyspie jeziora Miejskiego istniał w XI–XII w. gród strzegący traktu. Wyrosła przy grodzie osada, wzmiankowana w 1259, została w 1296 siedzibą archidiakonatu. Będąc własnością biskupstwa poznańskiego, prawa miejskie otrzymał Pszczew w 2. poł. XIV w., z nadania biskupa Andrzeja Opalińskiego. Warunki topografczne zdeterminowały kształt założenia lokacyjnego z wydłużonym rynkiem, powstałym przez poszerzenie drogi tranzytowej. Miasteczko, którego gospodarka opierała się na drobnym rzemiośle, rybołówstwie i rolnictwie, nie rozwinęło się w większy organizm. Obecnie jest żywym ośrodkiem turystycznym. Posiada zwartą, małomiasteczkową zabudowę z XVIII–XIX w. Najcenniejszym jest dom przy Rynku 19, z 2. poł. XVII w., drewniany, mieszczący obecnie muzeum regionalne.
Pszczew – Dom Szewca
Dom Szewca w Pszczewie powstał prawdopodobnie w 1 połowie XVII wieku i został poddany przebudowie w XVIII, XIX i XX
