Położona za murami miasta, ok. 300 m na zachód od rynku, była wolno stojącym elementem książęcego zamku, wzniesionego zapewne przez Henryka III głogowskiego (1274–1309), na miejscu grodu. Obiekt o czworobocznym założeniu, zniszczony pożarami w 1597 i 1631 popadł w ruinę stając się źródłem pozyskiwania materiału budowlanego, a w 1701 został
Wznoszone etapami od pocz. XIV w., pod koniec tego stulecia zostały wzmocnione basztami łupinowymi, a w pocz. XVI w. basztami cylindrycznymi. Wjazd do miasta zapewniały dwie bramy – Sulęcińska i Frankfurcka, w XVI w. rozbudowane o przedbramia i szyje łączące. W 2. poł. XVIII w. rozebrano warowne węzły przed bramami,
Dwór, wzniesiony w kon. XVI w., jako budowla piętrowa, założona na rzucie prostokąta o wymiarach 14 x 22 m., został w XVIII w. przebudowany i powiększony w kierunku zachodnim. Wraz z tym, nowy barokowy kształt otrzymały elewacje. Po 1945 był w użytkowaniu PGR, lecz opuszczony w 70. latach XX w.,
W 1403 właścicielem dóbr ziemskich w Miodnicy był Luter von Schaffgotsch. W 2. poł. XV w. posiadłość przeszła w posiadanie rodziny von Unruh, a w 1691, w drodze zakupu powiększyła areał ziem kamery książęcej w Żaganiu. Wzmiankowana w 1467 siedziba rycerska w Miodnicy była założeniem obronnym, na planie wieloboku, otoczonym
Jest to najpotężniejszy kompleks fortyfkacji w Europie, zbudowany przez Niemców w 30. i 40. latach XX w. Linia umocnień długości ponad 80 km ciągnie się od Odry koło miejscowości Nietkowice do Warty opodal Skwierzyny. Trzonem systemu, w paśmie od Boryszyna do Kęszycy, jest zespół bunkrów z pancernymi kopułami, połączonych podziemnymi
Usytuowany jest w widłach rzek Obry i Paklicy, na miejscu grodu wniesionego w zaraniu państwowości polskiej. Położony na rubieżach państwa, gród strzegł granic przed Niemcami i Pomorzanami. Od poł. XIII w., po utracie Lubusza, był najbardziej wysuniętą na zachód warownią polską. Ok. poł. XIV w., wykorzystując wały grodu, zbudowano zamek.
Obecne bramy stoją na miejscu starszych z XIV w., zapewne drewnianych. Brama Polska, zbudowana w XV w. Wielokrotnie remontowana, jest murowana z cegły, prostokątna w rzucie, piętrowa nakryta dachem naczółkowym. Przejazd, ujęty w elewacjach ostrołucznymi arkadami, przekryty jest drewnianym stropem. Brama Marchijska, wzniesiona w XVI w., przebudowana w XVII i
Jest jedyną pozostałością po obwarowaniach miasta rozebranych w XIX w. Zbudowana została w kon. XV w., kiedy wzmacniano systemy obronne bram. W okresie międzywojennym do wieży dostawiono duży budynek mieszkalny. Wielokondygnacyjna wieża ze szczelinowymi otworami strzelniczymi jest murowana z cegły, na planie koła. Mury obronne, otaczające miasto owalnym kręgiem, sprzężone
Rycerska siedziba z przełomu XIV–XV w., spalona w 1642, uległa zrujnowaniu. Zachowały się dolne partie murów prostokątnego założenia oraz resztki kamiennego ogrodzenia i fosy.
Wzmiankowane w 1253 obwarowania miasta były niewątpliwie umocnieniami drewniano-ziemnymi. Kamienne mury zaczęto wznosić pod kon. XIII w., zaś dwieście lat później zbudowano od zewnątrz drugie pasmo. Były sprzężone z grodem (później zamkiem książęcym) i wzmocnione 12. basztami. W kolistym obwodzie murów istniały trzy bramy – Głogowska, Krośnieńska i Żagańska. Po
