W związku z planowaną budową parkingu, Oddział Lubuski Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich prowadził badania archeologiczne na terenie najstarszego cmentarza w Zielonej Górze, którego początki sięgają okresu średniowiecza. Prace wykopaliskowe pozwoliły na ustalenie lokalizacji cmentarza przy dawnym kościele pw. św. Jana. Odkryto liczne ossuaria, czyli miejsca gdzie składano ekshumowane szczątki zmarłych. Natrafiono także na zbiorową mogiłę, w której pochowano co najmniej 12 młodych osób. Część szkieletów była pozbawiona głów, niektóre miały połamana żebra na skutek nacisku znajdujących się powyżej ciał. Wstępna interpretacja zakłada, że w mogile pochowano ofiary jednej z licznych epidemii nawiedzających miasto. O zarazach, dziesiątkujących niejednokrotnie jego populację wspominają miejscowe zapiski kronikarskie. Badania wykopaliskowe przyniosły także odkrycie fundamentów kamienno-ceglanych fundamentów muru cmentarnego. Jego budowę można obecnie datować na koniec XIV lub początek XV wieku. Są to zatem jedne z nielicznych, obok fary pw. Św. Jadwigi, murów miejskich czy ratusza, reliktów murowanej średniowiecznej architektury w Zielonej Górze. Na terenie znajdującym się bezpośrednio za cmentarnym murem natrafiono na ślady osadnictwa sięgające okresu średniowiecza, jednak najliczniej są reprezentowane pozostałości z okresu nowożytnego, począwszy od XVII wieku do czasów nam współczesnych.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von
