Dzięki programowi Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz wsparciu Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i gminy Lubniewice, prowadzone już od kilku sezonów prace archeologów z toruńskiego uniwersytetu, pod kierunkiem prof. dr hab. Wojciecha Chudziaka z Instytutu Archeologii UMK w Toruniu, nabrały w tym roku impetu. W ich trakcie dokonano ważnych odkryć, które dowodzą, że na wyspach koncentrowało się najstarsze osadnictwo Lubniewic z okresu plemiennego. Dzięki tegorocznym badaniom wiemy, że wyspy połączone był z lądem dwoma drewnianymi mostami. Przy „małej wyspie” archeolodzy odsłonili liczne pale świadczące o zastosowaniu tu konstrukcji palafitowej pochodzącej z 1. poł. X w. Badacze odkryli również pozostałości mostu przy „dużej wyspie”. Ich datowanie będzie można określić dopiero po przeprowadzeniu analiz dendrochronologicznych. Na większej wyspie odkryto również ślady nieznanych dotąd fortyfikacji grodowych, natomiast przeznaczenie mniejszej wyspy nie jest znane, bardzo możliwe, że było to miejsce kultu, jednak hipoteza ta wymaga dalszych badań.
Archeolodzy wydobyli ponadto ceramikę i fragmenty naczyń, w wśród nich całe naczynia z okresu od X do XIV w., a ponadto militaria (m.in. żelazne topory, groty, miecz, strzemię), narzędzia (np. ciosło), średniowieczny klucz i łódź wydrążoną z pnia drzewa. Oprócz tego liczne szczątki zwierząt – czaszki tura i niedźwiedzia. Badania potrwają jeszcze przez kilkanaście i podsumowane zostaną w sprawozdaniu z badań archeologicznych.
Zdjęcia przedstawiają: przesmyk między dużą wyspą a lądem z zaznaczonym bojkami przebiegiem mostu, płetwonurek wyciąga miecz wczesnośredniowieczny, konstrukcje drewniane pomostów i nabrzeża na małej wyspie odsłonięte w wykopie
