Badania archeologiczne w Krośnie Odrzańskim

W Krośnie Odrzańskim, na terenie parkingu przy PKS, trwają badania archeologiczne, które prowadzone są w związku z budową podziemnego zbiornika wody na cele przeciwpożarowe. Badania realizowane są na zlecenie Gminy Krosno Odrzańskie i kierują nimi mgr Alina Jaszewska i mgr Sławomir Kałagate. Dotychczasowe prace, które rozpoczęto w kwietniu b.r. przyniosły interesujące rezultaty. W południowej części wykopu natrafiono na wejście do dobrze zachowanej budowli ochronnej z lat 30./40. XX w., które według relacji mieszkańców miało zostać zasypane w końcówce lat 70. lub na początku lat 80.

W pozostałej części terenu badań uchwycono nawarstwienia kulturowe związane z późnośredniowieczną i nowożytną historią Krosna Odrzańskiego. Według wstępnych ustaleń poczynionych przez mgr Sławomira Kałagate, prowadzone są one na terenie silnie przekształconym w trakcie wojny trzydziestoletniej (lata 1618-1648) w związku z daleko idącą rozbudową fortyfikacji miejskich przeprowadzoną przez wojska szwedzkie. Część nawarstwień niwelacyjno-zasypiskowych, wiąże się z etapem budowy nowożytnej fosy. Z uwagi na brak uchwyconych czytelnych śladów rowu, wstępnie zakłada się, że obszar ten jest przedfosą, która została zasypana i zniwelowana na przełomie XVII i XVIII w. Świadczą o tym ułamki naczyń ceramicznych, których zakres chronologiczny obejmuje okres od późnego średniowiecza do początku wieku XVIII włącznie. Natomiast jak wskazują historyczne plany Krosna, mokra fosa przed zamkiem istniała jeszcze co najmniej w 1721 r. Jak można zaobserwować na stratygrafii nawarstwień kulturowych, zasypywanie fosy najprawdopodobniej nie miało charakteru jednorazowego aktu lecz było długotrwałym procesem.

Najciekawszym z naukowego punktu widzenia odkryciem było natrafienie na średniowieczną studnię. Obiekt ten posiada podwójną cembrowinę wykonaną z desek drewnianych. Drugi pierścień został dodany najprawdopodobniej w trakcie napraw. We wnętrzu studni odkryto reprezentacyjne fragmenty naczyń ceramicznych, które pozwalają datować ją na okres kolonizacji niemieckiej i lokowania miasta, czyli na 1 poł XIII w. W zacieśnieniu chronologii obiektu mają pomóc planowane analizy dendrochronologiczne. Co istotne, podobnie jak w przypadku dotychczasowych badań wykopaliskowych prowadzonych na terenie pobliskiego zamku piastowskiego, w obrębie wykopu badawczego nie uchwycono nawarstwień kulturowych poprzedzających okres lokacji miasta.

W trakcie badań, poza ww. obiektami nieruchomymi, odkryto także ciekawy zbiór zabytków wydzielonych. W najniższych partiach wykopu odkryto zabytki wykonane ze złota o niesprecyzowanej funkcji. Poza tym zabezpieczono żelazne narzędzia ciesielskie (lub kowalskie), które mogą korespondować chronologicznie z aktem budowy umocnień szwedzkich.