Zakończone zostały badania konserwatorskie nawarstwień malarskich i tynkarskich na elewacjach pałacu w Rokitnicy.
Obiekt wzniesiony został pod koniec XVIII w. Po pożarze w 1848 r. został przebudowany. Po zakończeniu II wojny światowej przeszedł na własność Skarbu Państwa. Do lat 60. XX w. obiekt był nieużytkowany i popadał w ruinę. W pierwszych latach dekady 70. XX wieku pałac został przekształcony w ośrodek kolonijny dla dzieci. Obecnie jest własnością prywatną. Pałac posiada tynkowane elewacje ozdobione skromnym detalem architektonicznym w postaci gzymsów, profilowanych opasek okiennych z kluczem. Wystrój elewacji dopełnia dekoracja sztukatorska. Nad wejściem głównym umieszczono sztukaterię w formie owalnego kartusza, ujętego wolutowymi motywami, przechodzącymi ku dołowi w rogi obfitości.
Na podstawie wyników badań konserwatorskich stwierdzono, że elewacje pokryte są tynkami krzeszowickimi, wykonanymi podczas remontów w latach 70. XX wieku. Jedynie na elewacji południowo-zachodniej, pod warstwą tynków krzeszowickich, odsłonięto relikty starszych tynków gruboziarnistych. Ponadto stwierdzono, że elewacja północno-wschodnia, powyżej I kondygnacji, posiada tynki cementowe. Ich struktura, jakość, a także uproszczona forma gzymsu kordonowego sugerują, że mogły być wykonane podczas remontu w okresie międzywojennym. Detale architektoniczne, odtworzone również w latach 70. XX w., takie jak: obramienia okienne, gzymsy oraz sztukaterie, były malowane w bardzo jasnym, beżowym kolorze o chłodniejszych tonach.
Alicja Duda
