Zakończono badania konserwatorskie na zamku w Świebodzinie, które, na zlecenie Lubuskiego Centrum Ortopedii im. dr. Badania konserwatorskie i archeologiczne na zamku w Świebodzinie.
Zakończono badania konserwatorskie na zamku w Świebodzinie, które, na zlecenie Lubuskiego Centrum Ortopedii im. dr. Lecha Wierusza w Świebodzinie wykonała mgr Paulina Celecka, dyplomowany konserwator dzieł sztuki. Badaniami objęto zarówno elewacje, jak i wnętrza warowni. Mimo licznych ingerencji i przebudów, które miały miejsce w obiekcie w przeszłości, udało się we wnętrzach przebadać pozostałości historycznego wystroju ścian, m.in. w pomieszczeniu dawnej kaplicy. Przy zamku, od strony północnej, prowadzone są także badania archeologiczne. Obecnie, dzięki inicjatywie Pani Elżbiety Kozak, dyrektora Lubuskiego Centrum Ortopedii, na tyłach kompleksu wykonywane są nowe miejsca parkingowe. Także część dziedzińca przy obiektach szpitalnych LCO otrzyma nowe nawierzchnie, dostosowane do zabytkowego otoczenia oraz potrzeb pacjentów. Prowadzone działania, w tym konserwatorskie, są kontynuacją zeszłorocznych prac, które objęły remont wszystkich elewacji budynków LCO.
Zakończono badania konserwatorskie na zamku w Świebodzinie, które, na zlecenie Lubuskiego Centrum Ortopedii im. dr. Lecha Wierusza w Świebodzinie wykonała mgr Paulina Celecka, dyplomowany konserwator dzieł sztuki. Badaniami objęto zarówno elewacje, jak i wnętrza warowni. Mimo licznych ingerencji i przebudów, które miały miejsce w obiekcie w przeszłości, udało się we wnętrzach przebadać pozostałości historycznego wystroju ścian, m.in. w pomieszczeniu dawnej kaplicy. Przy zamku, od strony północnej, prowadzone są także badania archeologiczne. Obecnie, dzięki inicjatywie Pani Elżbiety Kozak, dyrektora Lubuskiego Centrum Ortopedii, na tyłach kompleksu wykonywane są nowe miejsca parkingowe. Także część dziedzińca przy obiektach szpitalnych LCO otrzyma nowe nawierzchnie, dostosowane do zabytkowego otoczenia oraz potrzeb pacjentów. Prowadzone działania, w tym konserwatorskie, są kontynuacją zeszłorocznych prac, które objęły remont wszystkich elewacji budynków LCO.
Świebodziński zamek jest jedną z najstarszych i najcenniejszych budowli na terenie miasta i powiatu. Początki warowni, która zlokalizowana została na wsch. obrzeżu lokacyjnego założenia, nie są znane. Pierwsza, pochodząca z roku 1329, informacja o zamku, mówi o civitas ad castrum Swibzin, jako własności księcia żagańskiego, Henryka IV. W XV wieku, na krótko zamek stał się zastawem zakonu joannitów z Łagowa i najprawdopodobniej w tym czasie, został przebudowany i rozbudowany. Na przełomie XV i XVI wieku na zamku zasiedli na długo, mianowani przez Habsburgów, komendanci z rodu Knobelsdorff. W tym czasie przebudowano gotycki dotąd obiekt na renesansową rezydencję. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej, ostatni komendant z rodu Knobelsdorffów ponownie przebudował warownię. Najprawdopodobniej w tym czasie ozdobiono elewację pd. i wsch. krzyżami lotaryńskimi z wmurowanych kul armatnich oraz kamiennym monogramem „K”. W XVIII wieku, po przekazaniu zamku wraz z przynależnymi dobrami cysterkom trzebnickim obiekt utracił charakter obronny, stając się centrum administracyjnym cysterskich latyfundiów. XIX wiek przyniósł kolejne zmiany właścicieli, funkcji i formy. Najstarsza część znalazła się w posiadaniu Gustawa Kramma, właściciela firmy budującej kolej marchijsko-poznańską, a następnie sióstr boromeuszek, które do czasów II wojny światowej prowadziły tu szpital. Wykonane w latach 1933-1934 połączenie nowszych budynków szpitalnych z częścią zamkową przeprowadzono pod nadzorem wrocławskiego architekta Hansa Schlichta. Po II wojnie światowej w obiekcie działał ośrodek Caritas. Za czasów funkcjonowania państwowego ośrodka rehabilitacyjnego, mieścił się tu oddział szpitalny, mieszkania dla personelu i kaplica szpitalna. W 1984 r. podjęto remont zamku, który został przerwany w 1989 roku.
