Po zakończeniu terenowych badań archeologicznych (podwodnych i lądowych) prowadzonych latem br. na stanowisku archeologicznym – grodzisku na wyspie na jeziorze Niesłysz przez zespól archeologów z Instytutu Archeologii Uniwersytetu M.Kopernika w Toruniu, pod kierownictwem prof. W.Chudziaka i dr. R.Kazimierczaka z końcem października br. przedłożone zostało opracowanie tych badań wzbogacone o wyniki analizy dendrochronologicznej. Stanowisko na jeziorze Niesłysz było przedmiotem zainteresowań zespołu archeologów w czasie dwóch sezonów badawczych w latach 2009-2010. Zespół osadniczy usytuowany w centralnej części ziemi lubuskiej wpisał się w realizowane przez ten zespół badania obejmujące „Wczesnośredniowieczne miejsca kultu przy śródlądowych akwenach jeziornych na Pomorzu Środkowym”. Stanowisko na jeziorze Niesłysz wykazało wiele podobieństw strukturalnych do miejsc centralnych z dorzecza Regi i Parsęty. Jednak największym odkryciem dokonanym w trakcie tych badań było ustalenie datowania osłoniętych reliktów mostu prowadzącego na wyspę, którego pierwsza faza budowy przypada na lata 40. IX wieku, zaś druga na lata 80. IX w. Tym samym możemy przyjąć, że jest to najstarszy z odkrytych w ostatnich latach mostów tego typu w Polsce. Relacja z badań zamieszczona zostanie w roczniku Lubuskie Materiały Konserwatorskie.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von
