W ramach programu operacyjnego infrastruktura i środowisko 2014-2020 priorytet VIII Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwoju zasobów kultury pozyskano dotację w kwocie 17 mln zł na realizację zadania Kompleksowy remont zespołu poaugustiańskiego w Żaganiu. To jedna z największych realizacji w naszym województwie.
Jednocześnie warto pamiętać, że prace konserwatorskie i roboty budowlane przy zabytkach nie pozostają obojętne dla naszej gospodarki. Dzięki dotacjom, zarówno unijnym, jak i z budżetu państwa czy samorządu, wiele firm może kontynuować swoją działalność, a zabytki, po właściwie przeprowadzonych pracach, będą trwać przez kolejne lata.
W roku 2019 rozpoczęły się kompleksowe działania konserwatorsko-restauratorskie, których celem jest zabezpieczenie substancji oraz możliwie najpełniejsze przywrócenie historycznej formy i struktury kościoła i klasztoru. Konserwacji i restauracji poddane będą zarówno elewacje wraz ze stolarką, wirydarz, jak i wnętrza wraz z wystrojem i wyposażeniem. Planowane jest także przywrócenie pierwotnej funkcji kruchcie wschodniej z tumbą ks. Henryka IV oraz nieużytkowanym przestrzeniom obecnych piwnic (dawne przyziemia). Wszystkie działania poprzedzone zostaną szczegółowymi badaniami. Dzięki prowadzonym badaniom udało się dotychczas ujawnić m.in. pierwotne, gotyckie dekoracje wieży, w tym kamienne detale i ślady kolorystyczne wykończenia blend.
Początki żagańskiego opactwa wiążą się z przeniesieniem do Żagania przez ks. Przemka w 1284 r. kanoników reguły św. Augustyna z pobliskiego Nowogrodu Bobrzańskiego. Opactwo powstało w oparciu o przejęty przez zakon żagański kościół farny. Budynki konwentu scalono w XV w. wokół wirydarza. Wzniesiono wówczas także kaplicę św. Anny i bibliotekę. Barokowa przebudowa po pożarze w 1730 r. jest dziełem Karla Frantza.
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Żaganiu jest trójnawową, pięcioprzęsłową pseudobazyliką z prosto zamkniętym prezbiterium i monumentalną wieżą przy południowej nawie. Romańskie pozostałości zachowały się w zachodniej część dzisiejszego prezbiterium i wschodniej partii korpusu. Fasadę wieńczy późnogotycki szczyt schodkowy i, pochodzący z 1602 r., renesansowy krużganek z loggią. Wnętrza przekryte są sklepieniami gwiaździstymi, sieciowymi i krzyżowo-żebrowymi. W kościele zachował się gotycki sarkofag ks. Henryka IV i renesansowy ołtarz Trójcy Świętej. Wnętrze świątyni i klasztoru zdobią liczne działa barokowych malarzy i rzeźbiarzy m.in., Georga i jego syna Georga Abrahama Lichtenfelsów, Johanna Georga Urbanskyego, rodziny Hannefogelów, Johanna Antona Feldera, Jeremiasa Josepha Knechtela i Christiana Gruenewalda. Należącą do najznamienitszych na Śląsku bibliotekę klasztoru udekorował freskami Georg Wilhelm Neunhertz.
Z uwagi na wieloletni brak większych inwestycji i prac konserwatorskich, zarówno budynki, jak i ich wystrój i wyposażenie zachowane są niejednokrotnie w pierwotnym stanie. Zaplanowane prace umożliwią poprawę stanu technicznego i przywróceni żagańskiego Pomnika Historii do dawnej świetności.
Jednocześnie warto pamiętać, że prace konserwatorskie i roboty budowlane przy zabytkach nie pozostają obojętne dla naszej gospodarki. Dzięki dotacjom, zarówno unijnym, jak i z budżetu państwa czy samorządu, wiele firm może kontynuować swoją działalność, a zabytki, po właściwie przeprowadzonych pracach, będą trwać przez kolejne lata.
W roku 2019 rozpoczęły się kompleksowe działania konserwatorsko-restauratorskie, których celem jest zabezpieczenie substancji oraz możliwie najpełniejsze przywrócenie historycznej formy i struktury kościoła i klasztoru. Konserwacji i restauracji poddane będą zarówno elewacje wraz ze stolarką, wirydarz, jak i wnętrza wraz z wystrojem i wyposażeniem. Planowane jest także przywrócenie pierwotnej funkcji kruchcie wschodniej z tumbą ks. Henryka IV oraz nieużytkowanym przestrzeniom obecnych piwnic (dawne przyziemia). Wszystkie działania poprzedzone zostaną szczegółowymi badaniami. Dzięki prowadzonym badaniom udało się dotychczas ujawnić m.in. pierwotne, gotyckie dekoracje wieży, w tym kamienne detale i ślady kolorystyczne wykończenia blend.
Początki żagańskiego opactwa wiążą się z przeniesieniem do Żagania przez ks. Przemka w 1284 r. kanoników reguły św. Augustyna z pobliskiego Nowogrodu Bobrzańskiego. Opactwo powstało w oparciu o przejęty przez zakon żagański kościół farny. Budynki konwentu scalono w XV w. wokół wirydarza. Wzniesiono wówczas także kaplicę św. Anny i bibliotekę. Barokowa przebudowa po pożarze w 1730 r. jest dziełem Karla Frantza.
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Żaganiu jest trójnawową, pięcioprzęsłową pseudobazyliką z prosto zamkniętym prezbiterium i monumentalną wieżą przy południowej nawie. Romańskie pozostałości zachowały się w zachodniej część dzisiejszego prezbiterium i wschodniej partii korpusu. Fasadę wieńczy późnogotycki szczyt schodkowy i, pochodzący z 1602 r., renesansowy krużganek z loggią. Wnętrza przekryte są sklepieniami gwiaździstymi, sieciowymi i krzyżowo-żebrowymi. W kościele zachował się gotycki sarkofag ks. Henryka IV i renesansowy ołtarz Trójcy Świętej. Wnętrze świątyni i klasztoru zdobią liczne działa barokowych malarzy i rzeźbiarzy m.in., Georga i jego syna Georga Abrahama Lichtenfelsów, Johanna Georga Urbanskyego, rodziny Hannefogelów, Johanna Antona Feldera, Jeremiasa Josepha Knechtela i Christiana Gruenewalda. Należącą do najznamienitszych na Śląsku bibliotekę klasztoru udekorował freskami Georg Wilhelm Neunhertz.
Z uwagi na wieloletni brak większych inwestycji i prac konserwatorskich, zarówno budynki, jak i ich wystrój i wyposażenie zachowane są niejednokrotnie w pierwotnym stanie. Zaplanowane prace umożliwią poprawę stanu technicznego i przywróceni żagańskiego Pomnika Historii do dawnej świetności.
