Kościół w Bieniowie – odkrycie reliktów starszej budowli

Podczas prac przy wymianie posadzki we wnętrzu kościoła parafialnego w Bieniowie odsłonięto relikty starszych posadzek, podłóg oraz murów fundamentowych. Pracom towarzyszyły  badania archeologiczne, które prowadził dr J. Lewczuk. W związku z dokonanymi odkryciami przeprowadzono oględziny kościoła przy udziale ks. proboszcza A. Jędrzejowskiego, w których na zaproszenie dr B. Bielinis-Kopeć Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków uczestniczyli m.in.  dr St. Kowalski, dr A. Legendziewicz i dr J. Lewczuk. Ustalono zakres niezbędnych badań, mających na celu rozpoznanie odkrytych reliktów oraz dalszy zakres prac w obrębie posadzki świątyni. Przeprowadzona przez dr. A. Legendziewicza analiza technologii  budowy i użytego materiału oraz studia porównawcze nasuwają przypuszczenie, że odsłonięte mury mogą stanowić relikty pierwotnego prezbiterium wzniesionego być może jeszcze w 1 połowie XIII wieku. Prawdopodobnie miało ono plan zbliżony do kwadratu o długości boku dochodzącej do 5,5 metra. Jego wschodnie zamkniecie pozostaje nieznane, choć nie można wykluczyć istnienia absydy półkolistej lub wielobocznej, co zdaje się potwierdzać zachowany potężny eratyk. Natomiast od zachodu chór ograniczała arkada tęczowa o nieznanym wykroju i szerokości około 4,4 metra. Mury tego założenia uległy zapewne rozebraniu w trakcie budowy obecnego prezbiterium i korpusu kościoła w 2 połowie XIII wieku.
Warto podkreślić, że dokonane odkrycia stanowią ważny przyczynek dla lepszego rozpoznania historii zabytku, gdyż stanowią materialne potwierdzenie najstarszych faz jego budowy. Zostały one ujawnione dzięki badaniom archeologicznym, które prowadzono równolegle z pracami remontowymi, związanymi z wymianą posadzki we wnętrzu kościoła. Uzmysławia to wagę badań archeologicznych w przypadku ingerencji w substancję zabytkową.