Uszkodzenie muru zostało zgłoszone Lubuskiemu Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków przez będącą właścicielem zamku i murów obronnych Gminę Łagów w dniu 17 lutego 2015 roku. W dniu następnym przeprowadzono kontrolę, a następnie wydano zalecenia pokontrolne, w których zobowiązano właściciela do zabezpieczenia zabytku. Realizując zalecenia Gmina zleciła opracowanie projektu budowlanego, obejmującego wykonanie robót mających na celu odbudowę i remont uszkodzonego fragmentu muru, który przedłożono do uzgodnienia w kwietniu br. Po przeanalizowaniu projektu uznano, że zaproponowane w nim rozwiązania są zgodne z zaleceniami pokontrolnymi oraz prawidłowe pod względem konserwatorskim, w związku z czym wydano pozwolenie, zaś Gmina przystąpiła do realizacji prac. Po ich zakończeniu dokonano odbioru robót potwierdzając ich wykonanie zgodnie z zatwierdzoną dokumentacją projektową.
Zamek joannitów w Łagowie został wzniesiony przez komandora Hermana von Werberg, preceptora Baliwatu Brandenburskiego, który w latach 1350-1426 miał tu swą siedzibę. Obecność zakonu w Łagowie, który stał się siedzibą komandorii, obejmującej potemplariuszowskie dobra Wielkiejwsi i Sulęcina, rozpoczęła się w 1347 roku. Warownię zlokalizowano na sztucznym wzniesieniu, w przesmyku pomiędzy jeziorem Trześniowskim i Łagowskim, wznosząc ją wokół czworokątnego dziedzińca, opasując z trzech stron murami kurtynowymi i zamykając od strony zachodniej murowanym, jednotraktowym, dwukondygnacyjnym skrzydłem mieszkalnym. W południowo-wschodnim narożniku zlokalizowano charakterystyczną dla tego typu warowni wieżę, o czworobocznej podstawie i cylindrycznych kondygnacjach górnych. Wzgórze zamkowe otoczono murem obronnym z półokrągłymi, małymi bastejami. Na początku XVI wieku podwyższono wieżę i dobudowano od wschodu basztę bramną, która jest obecnie częścią szyi wejściowej. W II połowie XVI wieku wzniesiono analogiczne, dwukondygnacyjne, jednotraktowe skrzydło północne, o trzech salach na parterze i na piętrze. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej warownię odbudowano, nadając jej cechy stylu barokowego, dostawiając od południa trzecie, analogiczne do wcześniejszych skrzydło. Wzniesione w 1712 roku skrzydło wschodnie potraktowano odmiennie od pozostałych, otwierając je na dziedziniec arkadami. W 1734 roku zbudowano szyję wejściową. Elewacje przebudowano, wprowadzając boniowane narożniki i regularnie rozmieszczone, prostokątne okna, ozdobione uszakowymi obramieniami. Wielowiekową obecność joannitów w łagowskiej twierdzy zakończyła kasata zakonu w 1810 roku. Obiekt przeszedł wówczas w ręce prywatne. W tym czasie po raz kolejny przebudowano skrzydło południowe i północne. Po II wojnie światowej zamek stał się własnością Skarbu Państwa. W latach 1966-69 Pracownie Konserwacji Zabytków w Poznaniu przeprowadziły w obiekcie rozległy remont związany z adaptacją zamku na hotel. W obecnej formie zamek jest budowlą czteroskrzydłową, dwukondygnacyjną, założoną na planie czworoboku zbliżonego do kwadratu, o murach wzniesionych z kamienia i cegły. Główne wejście, prowadzące wysokimi schodami przez długą szyję wejściową, do położonego 10 metrów wyżej, wewnętrznego dziedzińca, zlokalizowano od wschodu, naprzeciwko kościoła. Przechodzący przez wszystkie cztery skrzydła korytarz, obiegający zamek na wysokości piętra, mieści drzwi prowadzące do pomieszczeń mieszkalnych. Aktualnie obiekt jest własnością gminy Łagów i pełni nadal funkcję hotelową. Istotnym elementem systemu umocnień zamku są mury obronne, sprzężone z obwarowaniami miejscowości. Ich stan zachowania nie jest zadawalający, co skutkowało awarią budowlaną na początku bieżącego roku. Zaistniała również konieczność prowizorycznego podparcia narożnika, zaś docelowo całość obwarowań wymaga rozpoznania pod względem stanu technicznego a następnie rozpoczęcia kompleksowego remontu.
