Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von Glaubitz w kościele fil. pw. św. Anny w Konotopie, w pow. nowosolskim. Działania te są utrudnione ze względu na fakt, iż w świątyni cały czas trwają jeszcze prace związane ze wzmocnieniem więźby dachowej i szyciem spękań murów. Po rozstawieniu rusztowań i przeprowadzeniu oględzin pomnika okazało się, że jego stan zachowania jest gorszy, niż wcześniej zakładano. Ustalono także, iż po II wojny światowej, dostosowując zabytek do pełnienia funkcji ołtarza bocznego, nie tylko usunięto figury z nisz i przestrzeni pod centralną sceną Ukrzyżowania, ale też zatynkowano, znajdujące się za nimi, tła. Pomnik był wielokrotnie, ahistorycznie przemalowywany. Pan Tomasz Filar prowadzący prace konserwatorskie przy zabytku wykonał wstępne badania stratygraficzne, zarówno w obrębie pomnika, jak i ściany (z uwagi na możliwość, iż monument historycznie ujęty był malowaną dekoracją), ponadto przeprowadził wstępne próby usuwania przemalowań przy pomocy lasera.
W trakcie spotkania przeprowadzonego w kościele w dniu 13.11.2024 r. ustalono m.in. zakres dalszych badań konserwatorskich zabytku i szczegóły dotyczące usuwania wtórnych uzupełnień. Dokonano również oględzin zabezpieczeń pozostałych zabytków (pomników i płyt nagrobnych, a także barokowej ambony oraz ołtarza) wykonanych na czas remontu kościoła. Staranność z jaką je wykonano zasługuje na szczególne podkreślenie i wyrazy uznania. Osłony zbudowane z płyt OSB, chronią zabytki zarówno przed zabrudzeniem, jak i uszkodzeniami mechanicznymi, do których łatwo może dojść na „placu budowy”, którym jest obecnie wnętrze zabytkowego kościoła.
Pomnik epitafijny Wolffa von Dyhrn (zm.1576 r.) i jego żony Magdaleny z domu von Glaubitz (zm. 1607 r.) został wykonany w 1595 r. przez rzeźbiarza nazywanego w literaturze Mistrzem Nagrobka Bocków. Określenie to wprowadził do historii sztuki Jan Harasimowicz, przypisując nieznanemu z nazwiska artyście grupę spójnych stylistycznie dzieł pochodzących z lat 80. i 1 poł. lat 90. XVI w. zachowanych na terenie księstwa świdnicko- jaworskiego i głogowskiego, w tym pomnika nagrobnego Hansa von Bock i Anny z domu von Reibnitz w Luboradzu, chrzcielnicy i pomnika epitafijnego Heinricha von Rechenberg i Sabiny z domu von Bredow w Borowie Wielkim, pomnika epitafijnego Ulricha von Schaffgotsch w Wojanowie, chrzcielnicy i pomnika epitafijnego Wolffa von Dyhrn i Magdaleny z domu von Glaubitz w Konotopie, epitafium Hansa von Tschirnhaus i Madaleny z domu von Zettritz oraz chrzcielnic Kromolinie i Sadach Górnych. Późniejsze badania, w tym prowadzone przez Aleksandrę Bek-Koreń, poszerzyły krąg dzieł tego twórcy.
Kamila Domagalska
