W holu opackim w zespole klasztornym w Żaganiu trwają prace konserwatorsko-restauratorskie, które obejmują m.in., naprawę spękań ścian i sklepień, usunięcie wtórnych łat cementowych i uzupełnienie ubytków, z zabezpieczeniem i wzmocnieniem historycznych tynków i warstw malarskich, oczyszczenie powierzchniowe, wykonanie retuszy malarskich zgodnie z przyjętym założeniem o ograniczeniu uzupełnień do niezbędnego uczytelnienia form. Prace poprzedzone zostały badaniami konserwatorskimi. Założeniem konserwatorskim jest zachowanie barokowego wystroju wnętrza wraz z późniejszą renowacją i przywrócenie jej czytelności oraz efektu iluzjonistycznej jedności wszystkich elementów.
Hol opacki zlokalizowany jest w północnym gotyckim skrzydle klasztoru, wzbogaconym o nowy wystrój po pożarze w 1730 r. Dekoracja malarska powstała z fundacji opata Simona Thaddeusa Rihla (1732—-1747). Jej autorstwo M. Macura przypisuje Christianowi Conradowi Młodszemu, który w grudniu 1732 r. miał wykonać malowane popiersia opatów, opatrzone inskrypcjami, w których opisano ich dokonania oraz osiem waz, co zdaniem badaczki przesądza o autorstwie całej dekoracji. Dekoracja korytarza składa się z wykonanych techniką en graisaille
przedstawień opatów, dekoracyjnych waz oraz rozet i akantów na gurtach sklepień. Portrety opatów ujęte w dekoracyjne obramienia, wymalowane zostały na lizenach i supraportach, co „wysuwało” je i eksponowało w przestrzeni holu. Popiersia ujęte zostały w iluzjonistyczne kartusze. Opracowanie monochromatyczne dekoracji holu sprawiać miało złudzenie reliefu, co nastawione było na uzyskanie efektów iluzjonistycznych. Cechy formalne i technika wykonania wskazują na głęboką ingerencję restauratorską, którą zapewne należy wiązać z Josephem Langerem, wybitnym wrocławskim artysta malarzem i restauratorem, który w latach 1900- 1902 wykonywał prace przy odnowieniu dekoracji malarskich w bibliotece klasztornej. Z uwagi na to, że żagańska galeria opatów stanowi dzieło nie mające precedensów w sztuce śląskiej doby baroku, stąd prowadzone prace konserwatorsko-restauratorskie mają szczególne znaczenie w skali naszego kraju. Zostały one wsparte dotacją w kwocie 1 100 tys. zł przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Stanowią one kontynuację prac rozpoczętych w ubiegłych latach.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von
