25 czerwca 2014 roku w Międzyrzeczu odbyło się spotkanie dotyczące podsumowania dotychczasowych prac oraz omówienia problematyki związanej z kolejnym etapem prac konserwatorskich i restauratorskich przy XVI-wiecznych malowidłach w prezbiterium kościoła parafialnego pw. św. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu. Polichromie stanowią unikalny w tej części Polski zespół nowożytnych malowideł figuralnych, którego powstanie wiąże się z działalnością fundacyjną Wawrzyńca Myszkowskiego.
W spotkaniu uczestniczyli m.in.: Barbara Bielinis-Kopeć, Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków; Błażej Skaziński kierownik Delegatury w Gorzowie Wlkp. Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Zielonej Górze, ks. Andrzej Ignatowicz, Diecezjalny Konserwator Zabytków; Krzysztof Chmielewski, Rzeczoznawca Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; Agnieszka Skowron kierownik Wydziału Zabytków Ruchomych Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Zielonej Górze, Stanisław Kowalski, wieloletni Wojewódzki Konserwator Zabytków w Zielonej Górze; ks. Marek Walczak, proboszcz Parafii p.w. św. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu; a także Marcin Kozarzewski i Przemysław Gorek, dyplomowani konserwatorzy zabytków.
Najważniejszym z omawianych problemów był sposób postępowania z malowidłami wykonanymi w 1958 roku w prezbiterium kościoła przez Klema Felchnerowskiego (1928-1980), pierwszego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Zielonej Górze, uznanego historyka sztuki i cenionego artystę malarza. Początkowo rozważano możliwość zachowania XX-wiecznych malowideł, jednak w sensie kompozycyjnym i stylistycznym stanowią one dysonans w kontekście odkrytych renesansowych polichromii, uniemożliwiając ich właściwy odbiór. Inną możliwością mogłoby być przeprowadzenie transferu malowideł. Z konserwatorskiego punktu widzenia jest to jednak dość ryzykowne, ponieważ zagrażałoby oryginalnym warstwom malarskim znajdującym się w podłożu. W związku z tym zdecydowano o ich pośrednim zachowaniu, poprzez inwentaryzację, wykonanie szablonów i następnie odtworzenie w innym kościele, najlepiej współczesnym. Na etapie wstępnym należałoby przygotować szczegółową dokumentację konserwatorską, tak aby zapewnić wierne odtworzenie malowideł, zarówno w sensie stylistycznym jak i technologicznym. Takie rozwiązanie oznaczałoby pogodzenie dwóch wartości, z jednej strony możliwe byłoby odsłonięcie całości XVI-wiecznych malowideł i uczytelnienia ich struktury kompozycyjnej, z drugiej pośrednie zachowanie malowideł współczesnych, które wyszły spod ręki uznanego współczesnego artysty. Taką samą decyzję podjęto w odniesieniu do współczesnych malowideł umieszczonych w obrębie łuku tęczowego, gdzie jak wykazały przeprowadzone badania konserwatorskie, zachowały się oryginalne warstwy malarskie, stanowiące komplementarny element wystroju wnętrza prezbiterium.
Ponadto zdecydowano o zachowaniu i poddaniu konserwacji oraz restauracji dwóch XIX-wiecznych przedstawień świętych, umieszczonych na wschodniej ścianie prezbiterium. Jednocześnie ustalono, że w południowej ścianie prezbiterium zamurowane w okresie powojennym okna można zaakcentować poprzez wykonanie płytkich blend, rozbijając w ten sposób jej monotonną płaszczyznę. Natomiast decyzję dotyczącą odtworzenia przedstawienia Chrystusa w scenie Sądu Ostatecznego, odłożono na czas późniejszy.
