Los zabytku, w którym w latach 80. XX w. przerwano remont, nie pozostał obojętny dla samorządu gminnego Sulechowa, który jest jego właścicielem. W 2007 roku władze gminy podjęły starania o pozyskanie środków zewnętrznych na odbudowę kościoła. Ich rezultatem było pozyskanie dofinansowania ze środków Unii Europejskiej na adaptację zabytku, na salę widowiskowo-projekcyjną. Projekt zaakceptował lubuski wojewódzki konserwator zabytków, który wydal pozwolenie na realizację robot budowlanych i prac konserwatorskich na podstawie projektu arch. K. Goińskiej z Zielonej Góry. Pozwolenie obejmowało m.in. remont elewacji, konserwację jej detalu i odtworzenie pierwotnej kolorystyki kościoła, określonej na podstawie wyprzedzających badań stratygraficznych tynków i warstw malarskich. Jak ustalono elewacje pokrywała farba w jasnożółtym kolorze a detal architektoniczny tj. pilastry, gzymsy, itp. malowane były w barwie ceglastoczerwonej. Kolorystyka ta odpowiada stylowi barokowej budowli i przekazom dotyczącym historii budowy. W trakcie remontu dokonano przebudowy wnętrz, wykonano instalacje wewnętrzne, w tym elektryczną i oświetlenia zewnętrznego – iluminację zabytku. Zagospodarowano również jego bezpośrednie otoczenie.
W dniu 30 listopada 2007 roku wyremontowany zabytek oddano do użytku i do dyspozycji mieszkańców Gminy Sulechów. Bardzo wartościowy pod względem historycznym i architektonicznym obiekt, należący do cenniejszych zabytków Sulechowa, ponownie odzyskał ważne i długo oczekiwane miejsce w przestrzeni miasta, oferując mieszkańcom w pełni profesjonalną salę widowiskowo-projekcyjną, bogato wyposażoną w nowoczesne urządzenia techniczne i kawiarnię. Już pierwsze miesiące, w których wystąpiła duża frekwencja na organizowanych spotkaniach i imprezach kulturalnych dowiodły, że remont zabytku był uzasadniony, a jego nowa funkcja w pełni odpowiada potrzebom mieszkańców
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von