W wrześniu 2019 r. zakończono I etap robót budowlanych w zakresie wymiany pokrycia dachu oraz impregnacji więźby dachowej południowego skrzydła ratusza w Szprotawie. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż wykonawcy robót udało się znakomicie przemieszać współczesną dachówkę karpiówkę w różnych odcieniach, w sposób nawiązujący do wielobarwnych, historycznych ceramicznych pokryć dachowych zachowanych w mieście.
Zadanie zostało dofinansowane ze środków Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz ze środków budżetu Województwa Lubuskiego.
Pierwszy ratusz w Szprotawie zbudowano zapewne tuż po lokacji miasta, jeszcze w XIII w. W latach 1536 i 1583 został przebudowany i powiększony, wzniesiono wschodnią wieżę obserwacyjną. Ratusz został uszkodzony w wyniku pożarów w latach 1672 i 1702. Po pożarze, w wyniku odbudowy i powiększenia zyskał bryłę, zachowaną do dziś. Według anegdoty zamieszczonej w monografii Szprotawy napisanej przez F. Matuszkiewicza, rada miejska powierzyła wykonanie projektu odbudowy zniszczonego hełmu wschodniej wieży ratusz architektowi Martinowi Frantzowi Młodszemu, który przedstawił zgromadzeniu dwie propozycje. Oba projekty wzbudziły tak wielkie zainteresowanie i podziw szprotawskich rajców, iż zadecydowano o realizacji obu koncepcji. Pierwszą z nich ukazującą hełm dwuprześwitowy zastosowano w przypadku wschodniej wieży, zaś drugi projekt hełmu jednoprześwitowego zrealizowano, dobudowując drugą, zachodnią wieżę zegarową (1730-1732). Według dr. S. Kowalskiego skala dwuwieżowego założenia i wartość architektoniczna sprawia, iż ratusz ten nie ma równych na terenie Środkowego Nadodrza. Obiekt jest objęty ochroną prawną poprzez wpis do rejestru zabytków pod nr 233.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von
