W latach 2021-2022 zrealizowano remont konserwatorski elewacji korpusu kościoła filialnego pw. Chrystusa Króla w Iłowej. W ramach prac oczyszczono i wzmocniono pokrywające elewacje modernistyczne tynki. W miejscach ubytków tynki uzupełniono, powtarzając fakturę i kolorystykę tynków historycznych.
Kościół ewangelicki (obecnie rzymskokatolicki kościół filialny) w Iłowej został wzniesiony w 1725 r. po pożarze wcześniejszego kościoła granicznego. Jego twórcą był Giulio Simonetti z Bolesławca (zaprojektował również m.in. pałac w Osiecznicy, pałac w Żarach i budynek siedziby Akademii Rycerskiej w Żarach). W 1742 r. od uderzenia pioruna uszkodzeniu uległa wieża kościoła, a w 1749 r. spalił się dach. Szkody zostały szybko usunięte. W 1 ćw. XX w. zrealizowano prace obejmujące zmianę wykroju otworów okiennych oraz wykonanie nowych wypraw tynkarskich elewacji, jako barwionych w masie, o zróżnicowanej frakcji i kolorystyce spoiw i kruszyw.
Dobry stan zachowania historycznych tynków elewacji umożliwił zastosowanie metod konserwatorskich, mających na celu pełne zachowanie autentycznego charakteru zabytku i zminimalizowanie ingerencji w jego oryginalną strukturę. Tynki historyczne poddane zostały nieinwazyjnemu czyszczeniu, uzupełnieniu i zabezpieczeniu metodami konserwatorskimi. Uszkodzenia i wtórne naprawy zostały usunięte i uzupełnione w sposób naśladowczy, bez konieczności modyfikacji ich struktury. Przeprowadzony w ten sposób remont pozwolił na utrzymanie pierwotnej, naturalnej struktury i barwy historycznych tynków.
W ramach remontu elewacji ograniczono do minimum ingerencję zabytek, co pozwoliło na zachowanie i wyeksponowanie autentycznej estetyki zabytku, którego szatę stanowią tynki o przemyślanej kompozycji kruszyw nadających elewacjom szlachetny wyraz.
W kolejnym roku planowane jest przeprowadzenie końcowego etapu prac obejmującego elewacje wieży.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von